Język jest nie tylko najsprawniejszym narzędziem porozumiewania się w różnych sytuacjach komunikacyjnych. Język, to także skomplikowany system znaków konwencjonalnych, rządzących się określonymi prawami.
Jaś nas odwiedził. Jasiu, dziękujemy, że nas odwiedziłeś. Jasio przyjdzie do nas znowu.
W powyższych zdaniach imię Jaś zostało poprawnie odmienione. Niestety nader często spotykamy się z następującą błędną odmianą: Jasiu przyszedł do nas. Krzysiu zawsze wszystko wie. Stasiu ma pretensję. W tych zdaniach imię wystąpiło w formie wołacza, a powinno przybrać formę mianownika.
Przyszedł więc do nas nie Jasiu lecz Jaś albo Jasio. To nie Krzysiu wszystko wie, lecz Krzyś lub Krzysio. Staś albo Stasio ma pretensję, ale nie Stasiu.
Bardzo częste jest zjawisko odwrotne, to znaczy tam gdzie imię powinno wystąpić w funkcji wołacza, błędnie przybiera formę mianownika. Tak właśnie jest w zdaniach: Kasia, co ty tutaj Robisz? Barbara, jak zwykle masz rację. Marek, dziękuję ci za wszystko. Staranna polszczyzna wymaga, aby w powyższych zdaniach imiona otrzymały następującą formę: Kasiu, co ty tutaj Robisz? Barbaro, jak zwykle masz rację. Marku, dziękuję ci za wszystko.
Inne prawa obowiązują w języku pisanym, a inne w mówionym, widać to zwłaszcza w wypadku odmiany imion. W swobodnej rozmowie lepiej powiedzieć: Barbara, masz rację, niż Barbaro masz rację. Barbaro, może brzmieć sztucznie, teatralnie, choć jest to forma poprawna.
Pamiętajmy więc, że w pisanej polszczyźnie używamy wyłącznie form poprawnych: Jaś, Jasio nas odwiedził. Jasiu, dziękujemy ci, że nas odwiedziłeś. W mowie potocznej, możemy przestawiać formy: Jasiu nas odwiedził. Jaś, Jasio, dziękujemy ci, że nas odwiedziłeś.
„Zrealizowano przy pomocy finansowej Urzędu Miejskiego/Prezydenta Miasta”. Agnieszka Pietrzyk Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 5757
