Rzecznik Praw Obywatelskich zwrócił się do Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych o zajęcie stanowiska w sprawie niemożności uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności osób jednookich, będącego podstawą do przyznania różnych ulg i uprawnień.
Nie ulega wątpliwości, że skutki utraty wzroku w jednym oku nie powinny być generalizowane, a potencjalne ograniczenia z tym związane muszą być oceniane w sposób indywidualny w oparciu o obiektywne przesłanki. – czytamy w piśmie – Brak wzroku w jednym oku stanowi jednak poważne naruszenie sprawności organizmu, które może ograniczać możliwości podjęcia pracy. W porównaniu do osób widzących na oboje oczu osoby jednookie mają mniejsze możliwości podjęcia pracy, ponieważ nie mogą wykonywać zawodów wymagających dynamicznej ostrości wzroku, a także widzenia przestrzennego i poczucia głębi np. zawodowe kierowanie pojazdami, prace na wysokości, prace związane z narażeniem na oparzenia, niektóre prace fizyczne, czy też prace precyzyjne. Osoby te mogą też odczuwać większą uciążliwość związaną z pracą przy komputerze, a także szereg innych utrudnień w wykonywaniu codziennych czynności wymagających odpowiedniej precyzji.
Kryteria oceny niepełnosprawności zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr 139, poz. 1328 ze zm.) i w zakresie chorób narządu wzroku sprowadzają się do określonych wartości ograniczenia ostrości wzroku po korekcji oraz wartości ograniczenia pola widzenia. Jak się jednak wydaje kryteria te lub też praktyka przyjęta przez zespoły orzecznicze wykluczają sytuację, w której osoby jednookie mogą uzyskać orzeczenie o niepełnosprawności. – czytamy dalej – Oznacza to, że występujące,wymienione powyżej ograniczenia sprawności lub aktywności życiowej osób jednookich w ogóle nie są brane pod uwagę podczas orzekania o ich niepełnosprawności. Tymczasem ustanowiona w drodze ustawy o rehabilitacji trzystopniowa skala niepełnosprawności powinna pozwalać na odpowiednią ocenę tych ograniczeń i przyznanie adekwatnego stopnia niepełnosprawności uwzględniającego także zdolność kompensacji i indywidualne ograniczenia możliwości funkcjonowania konkretnej osoby w życiu społecznym i zawodowym, będące następstwem naruszenia sprawności organizmu. Ustanowiona w drodze ustawy o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych trzystopniowa skala niepełnosprawności powinna pozwalać na odpowiednią ocenę ograniczeń sprawności osób jednookich i przyznanie adekwatnego stopnia.
Oprac. AG Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 12459
