– Motywację na zajęciach trzeba zbudować. Często obcowanie z psem jest o wiele wyższą nagrodą dla dziecka niż cukierek czy pójście na plac zabaw. Jeśli widzimy, że pies jest motywatorem jesteśmy w stanie dużo osiągnąć – wyjaśnia Anna Hatle-Tafelska, licencjonowany trener kynoterapii, członek elbląskiej Fundacji „Psy dzieciom”, która była gościem dzisiejszego spotkania w ”Słonecznym Klubie Mam”.
Kynoterapia nie dla każdego
Kynoterapia jest to standaryzowana forma terapii kontaktowej z psem (znana powszechnie jako dogoterapia) wzmacniająca efektywność rozwoju osobowości, edukacji i rehabilitacji, w której motywatorem do pracy jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, a prowadzona przez wykwalifikowanego kynoterapeutę.
Jak twierdzi Anna Hatle-Tafelska częstym błędem, które pojawia się w mediach są hasła pt. „Pies wyleczył moje dziecko”. Rodzice dzieci niepełnosprawnych szczególnie na początku kiedy poszukają różnych dróg wsparcia i nie do końca akceptują niepełnosprawność dziecka są bardzo podatni na takie informacje.
– Trzeba pamiętać, że pies terapeutyczny to motywator, który nie będzie oddziaływał na każde dziecko tak samo. Są dzieci które się boją psów oraz takie, które po prostu nie lubią kontaktu ze zwierzętami. Efekty pracy wyglądają bardzo rożnie. Czasem już po pierwszych zajęciach, czasem dopiero po roku. Nie ma ściśle przyporządkowanej niepełnosprawności, u której metoda ta działa najlepiej. Wszystko zależy od tego tego, jak bardzo dziecko lubi psa – wyjaśnia Anna Hatle-Tafelska – U dzieci, które garną się do psów, w zależności od rodzaju niepełnosprawności, układany jest indywidualny program, gdzie pies jest wpleciony w standardowe ćwiczenia dla dziecka np. edukacyjne, poznawcze, psychoruchowe, bowiem kynoterapia działa we wszystkich sferach: emocjonalnej, psychoruchowej, językowej czy poznawczej. Przykład: dziecko, które ma problemy z liczeniem, może sobie zwizualizować proces odejmowania podczas karmienia psa (mamy 5 smakołyków dajemy psu 2 ile zostało?) czyli skojarzyć obraz znikania czegoś z odejmowaniem.
Anna Hatle-Tafelska na stałe współpracuje z dziećmi o różnym stopniu niepełnosprawności ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowaczego nr 1 na ul. Kopernika: z dziećmi z Zespołem Downa, z ADHD czy z autyzmem.
– W zeszłym roku chodziliśmy także po hospicjach i Domach Pomocy Społecznej do osób starszych. Sam kontakt z psem jest dla nich ogromną radością. Ich poczucie własnej wartości często rośnie, kiedy widzą, że mają partnera, z który współpracują, który ich słucha i rozumie – dodaje Anna Hatle-Tafelska
Psy uczą się cały czas
Psy terapeutyczne szkolone są przez cały czas, każdy spacer to utrwalanie poszczególnych komend. Trening zależy od właściciela i od tego do czego pies ma być przygotowany. Są 3 grupy psów które nie są dopuszczane do pracy: bojowe, obronne i stróżujące.
– W przypadku pracy z niepełnosprawnością, kynoterapeuta musi być treserem. W zależności od tego, czego potrzebuje na danych zajęciach tego psa uczy. Trzeba także dobrać odpowiedniego psa do specyfiki niepełnosprawności. I tak np. labrador nie jest dobrym psem dla dzieci z ADHD, gdyż jest zbyt ruchliwy i żywiołowy, ale świetnie sprawdzi się u autystyków, którzy nie widzą bodźców wokół siebie, żeby przykuć ich uwagę – wylicza Anna Hatle-Tafelska
Warto wiedzieć, że od 3 lat w Elblągu działa Fundacja „Psy dzieciom”, która jako jedyna w województwie warmińsko-mazurskim posiada psy z certyfikatami. Prowadzi zajęcia w Warsztatach Terapii Zajęciowej na Saperów im. Matki Teresy z Kalkuty. Oprócz tego, zapraszana jest także do szkół i przedszkoli, gdzie prowadzi zajęcia edukacyjne, dotyczące bezpiecznego kontaktu z psem. W okresie wakacyjnym prowadzi również zajęcia w Poradni Rehabilitacji na Stoczniowej. Fundacja jest także organizatorem corocznego Dnia Psa. Szczegółowe informacje można znaleźć na ich stronie internetowej psydzieciom.elblag.pl
Aleksandra Garbecka Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 9666
