Jesteś osobą niepełnosprawną lub masz na swoim utrzymaniu taką osobę? Pamiętaj, rozliczając się z Urzędem Skarbowym za ubiegły rok, możesz skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, w ramach której można odliczyć od dochodu 2280 zł. Redakcja ”Razem z Tobą”, wspólnie z Urzędem Skarbowym w Elblągu, przygotowała dla swoich czytelników kilka informacji – kto, w jaki sposób i na jakiej podstawie może skorzystać z ulgi. Dziś przedstawiamy pierwszą część naszego poradnika.
Osoby niepełnosprawne lub które mają na utrzymaniu niepełnosprawnych członków rodziny mogą odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej m.in. wydatki na przewodnika osób niewidomych, psa przewodnika czy dojazdy na zabiegi rehabilitacyjne. Pamiętać należy jednak, że ulga ta – podobnie jak każda inna preferencja podatkowa – obwarowana jest wieloma warunkami; dopiero po spełnieniu wszystkich można zastosować odliczenie.
Jeśli chcesz skorzystać z omawianej ulgi należy wiedzieć, że w myśl ustawy uprawniającej do odpisu za niepełnosprawną uważa się osobę, która posiada:
* orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
* decyzję przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
* orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Prawo do ulgi posiada również osoba, na której utrzymaniu pozostaje osoba niepełnosprawna. W tym wypadku osobami uprawnionymi do ulgi mogą być: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięć i syn – pod warunkiem, że dochody tych osób w roku podatkowym nie przekroczyły 9120 zł.
Pamiętać również należy, że odliczeniu podlegają tylko te wydatki, które nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, PFRON lub ze środków NFZ, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie.
W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczyć można jedynie różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Ważnym jest również fakt, że odliczeniu od dochodu podlegają tylko te wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały już odliczone na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.
I odwrotnie, odliczeniu – na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – podlegają wyłącznie te wydatki, które nie zostały odliczone od dochodu lub zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Jakie wydatki upoważniają do ulgi?
Za wydatki (nielimitowane tzn. cała kwota podlega dofinansowaniu) na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną, lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, uważa się wydatki, które zostały poniesione na:
1.adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2.przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3.zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4.zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5.odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6.odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo – leczniczych i pielęgnacyjno – opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7.opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
8.opłacenie tłumacza języka migowego,
9.kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
10.odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi niż karetka środkami transportu,
11.odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
na turnusie rehabilitacyjnym,
w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo – leczniczych i pielęgnacyjno – opiekuńczych,
na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia.
Drugą grupę wydatków, które osoba niepełnosprawna lub jej opiekun mogą odliczyć od podatku, stanowią wydatki limitowane tj. kwotę przysługującego odliczenia oblicza się z uwzględnieniem „górnego” lub „dolnego” limitu kwotowego
Należą do nich wydatki poniesione na:
1.opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – w kwocie nie- przekraczającej w roku podatkowym 2.280,00 zł,
2.utrzymanie przez osoby niewidome zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa przewodnika, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł,
3.leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą limitu – 100,00 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
4.używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
Już w przyszłym tygodniu powiemy, jakie osoby niepełnosprawne zaliczamy do I i II grupy inwalidztwa, w jaki sposób dokonać odliczenia kosztów poniesionych na rehabilitację, oraz jakie dokumenty należy posiadać, aby odliczyć ulgę rehabilitacyjną od podatku. Oprac. RS Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 6686
