Normą jest, że jedynym środkiem transportu i możliwością szybkiego przemieszczania się dla osoby niepełnosprawnej stał się samochód. Posiadanie prawa jazdy np. przez osobę z trudnościami w poruszaniu się, to spory atut, który ułatwia w znacznym stopniu jej funkcjonowanie. Aby życie niepełnosprawnego kierowcy było jeszcze łatwiejsze, warto by zaopatrzył się on w kartę parkingową – dokument, dzięki któremu możliwe jest bezpłatne parkowanie na tzw. “kopertach” i w strefach płatnego parkowania.
Elbląska strefa płatnego parkowania
W Elblągu największą strefę płatnego parkowania stanowi śródmieście. Tam za godzinę parkowania musimy zapłacić złotówkę i sześćdziesiąt groszy, za pół godziny musimy zapłacić połowę tej ceny. Dużo osób zastanawia się gdzie idą pieniądze, które płacimy za korzystanie z miejsca parkingowego. Otóż wpływają one do kasy miasta, z której z kolei, wydawane są na różne cele.
Nie płacisz? Zapłacisz więcej!
Dla osób, które są oporne we wnoszeniu opłat parkingowych Rada Miasta ustaliła specjalne, dodatkowe opłaty. Jest to oczywiście mandat, w wysokości 50 złotych. Jednak na tym się nie kończy. Kierowca, który parkuje niezgodnie z Prawem o ruchu drogowym, również będzie zmuszony do opłacenia mandatu, który wystawia zazwyczaj Kontroler SPP (Strefa Płatnego Parkowania).
Ile zapłacimy za parkowanie?
Kwoty, które wydajemy są różne. Jedni sporadycznie parkują w płatnych miejscach, inni robią to parę razy dziennie. W zależności od potrzeb, możemy wykupić abonament, który mimo wszystko też nie jest najtańszy – jego cena, to 77 złotych. Jeżeli parkujemy w miejscu zamieszkania, możemy wykupić abonament, który będzie nas kosztował 25 złotych. Niestety, wszędzie jest haczyk – abonament ten nie obowiązuje poza naszym miejscem zamieszkania.
Są jednak sytuacje, kiedy nie wnosimy żadnej opłaty za parkowanie. W dni robocze, w godzinach od osiemnastej do dziesiątej rano, oraz w dni wolne istnieje pojęcie tzw. „opłaty zerowej”.
Kto nie płaci?
Do pojazdów, które nie muszą wnosić opłaty za korzystanie z parkingu zaliczamy m.in. wszystkie pojazdy jednośladowe, uprzywilejowane oraz kierowane przez osoby niepełnosprawne. Osoby, które posiadają kartę parkingową wydaną przez Referat Zdrowia Urzędu Miejskiego, mogą nieodpłatnie korzystać z wyznaczonych miejsc parkingowych. Zazwyczaj informuje o tym znak D-18a („parking – miejsce zastrzeżone”) z tabliczką T-29 , która informuje o „miejscach przeznaczonych dla pojazdów przewożących lub kierowanych przez osoby niepełnosprawne mające trudności w poruszaniu się”.
Te znaki możesz ominąć
Dodatkowo osoby niepełnosprawne kierujące samochodem lub kierowca przewożący osoby o obniżonej sprawności ruchowej, jak również pracownicy placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją niepełnosprawnych pozostających pod opieką tych placówek, mogą nie stosować się do niektórych znaków. Do znaków tych należą: “zakaz ruchu w obu kierunkach” (B-l), ”zakaz wjazdu pojazdów silnikowych, z wyjątkiem motocykli jednośladowych” (B-3), ”zakaz wjazdu autobusów” (B-3a), ,,zakaz wjazdu motocykli” (B-4), ,,zakaz wjazdu motorowerów” (B-10), ,,zakaz postoju” (B-35) – dopuszczalny czas postoju dłuższy niż 1 minuta jest wskazany na znaku albo na umieszczonej pod nim tabliczce: ,,zakaz postoju w dni nieparzyste” (B-37), ,,zakaz postoju w dni parzyste” (B-38), ,,strefa ograniczonego postoju” (B-39).
Jest jednak problem – osoby takie dość często nie mając tego w obowiązku, zmuszone są jednak płacić za parkowanie. Dlaczego? Otóż brakuje miejsc.
Zdecydowanie za mało
W całym Elblągu, miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych jest tylko dziewiętnaście. Niestety, liczba ta, w stosunku do potrzeb, jest zdecydowanie za mała. Dodatkowym problemem osób niepełnosprawnych, które kierują bądź podróżują samochodami, jest notoryczne zajmowanie zastrzeżonych wyłącznie dla nich miejsc, przez zwykłych kierowców. Mimo głośnych ogólnopolskich kampanii medialnych, jak np. organizowanej już trzeci rok przez Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, akcji „Czy naprawdę chciałbyś być na naszym miejscu?”, świadomość skutków zajmowania tzw. „kopert” jest nadal znikoma. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że dla niepełnosprawnych kierowców brak miejsca do parkowania stanowi ogromne życiowe utrudnienie podczas, gdy dla pełnosprawnych przejście kilku dodatkowych metrów, nie jest żadnym problemem. Pomyślmy o tym następnym razem, gdy staniemy przed wyborem zaparkowania na „kopercie”.
Dla kogo karta?
Powróćmy jednak do tematu. Pojęcie „karty parkingowej” wprowadzone zostało do kodeksu drogowego już w styczniu 2002 roku. Obowiązuje ona w całej Polsce i Unii Europejskiej. Kartę wydają starostwa powiatowe i urzędy miejskie. Opłata wynosi 25 złotych. Konieczne jest orzeczenie wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności, z zawartym wskazaniem dotyczącym spełnienia przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych przepisach.
Osoba, która posiada orzeczenie o grupie inwalidzkiej wydane przez ZUS, KRUS, Obwodowe i Wojewódzkie Komisje Lekarskie czy Wojskowe Komisje Lekarskie, będzie musiała stanąć przed Powiatowym Zespołem ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności, w celu uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z potwierdzeniem obniżonej sprawności ruchowej i spełnienia warunków otrzymania karty parkingowej.
Jakie orzeczenie i dokumenty?
Osobie niepełnosprawnej karta parkingowa może zostać wydana na podstawie specjalnego orzeczenia:
– o zaliczeniu do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
– o całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji (również orzeczenia zaliczającego do I grupy inwalidzkiej, orzeczenia o długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wraz z uprawnieniem do zasiłku pielęgnacyjnego),
– o całkowitej niezdolności do pracy (również orzeczenia zaliczającego do II grupy inwalidzkiej),
– o zaliczeniu do lekkiego stopnia niepełnosprawności o przyczynie niepełnosprawności z kodu R lub N, – orzeczenia o zaliczeniu do lekkiego stopnia niepełnosprawności wraz ze wskazaniem o ograniczonej sprawności ruchowej,
– orzeczenia równoważnego z orzeczeniem o stopniu lekkim (III grupa inwalidzka, orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy lub celowości przekwalifikowania zawodowego) w którym nie jest określona przyczyna niepełnosprawności – w tym przypadku trzeba jednak posiadać dodatkowo zaświadczenie lekarskie potwierdzające ograniczenie sprawności ruchowej.
Oprócz wspomnianego orzeczenia innymi dokumentami niezbędnymi do wydania karty parkingowej są: 1 zdjęcie o wymiarach 3,5 cm x 4,5 cm, dowód wpłaty na kwotę 25 zł oraz dowód osobisty.
Na wydanie karty parkingowej czeka się średnio około 2 tygodni. Mateusz Milanowski, Rafał Kadłubowski Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 1331
