Ulga rehabilitacyjna. Poradnik: Jak rozliczyć się z fiskusem? cz. 2

Ulga rehabilitacyjna. Poradnik: Jak rozliczyć się z fiskusem? cz. 2
Fot. Adminstrator

Jeszcze niespełna miesiąc pozostał na rozliczenie się z fiskusem za ubiegły rok. Jak pokazuje doświadczenie lat ubiegłych, z rozliczeniem za ubiegły rok nie należy zwlekać do ostatniej chwili. Tymczasem redakcja ”Razem z Tobą” wspólnie z Urzędem Skarbowym przygotowała krótki poradnik, jak rozliczyć ulgę rehabilitacyjną. Dziś, przedstawiamy w jaki sposób dokonać odliczenia kosztów poniesionych na rehabilitację, oraz jakie dokumenty należy posiadać, aby odliczyć ulgę rehabilitacyjną od podatku.

W zeznaniu za 2010 r. podatnik ponownie ma prawo skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej. Dotyczy ona odliczania od dochodu kwoty wydatkowanej na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Jakie są to wydatki, jakie są limity oraz kto, będąc opiekunem osoby niepełnosprawnej, może odliczyć sobie od podatku wyżej wymieniona ulgę szczegółowo opisane zostało w pierwszej części artykułu:  [url]http://www.razemztoba.pl/index.php?NS=srodek&nrartyk=6686[/url]

Kogo zaliczamy do I i II grupy inwalidztwa?

Jeżeli zamierzamy skorzystać z omawianej ulgi, to warto wiedzieć, że na jej potrzeby, do I grupy inwalidztwa zalicza się osobę, w stosunku do której, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono całkowitą niezdolność do  pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności. Z kolei jako osobę niepełnosprawną z II stopniem inwalidztwa rozumie się osobę, w stosunku do której, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono całkowitą niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Kiedy potrzebne jest udokumentowanie poniesionych kosztów?
Wysokość poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne  oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania  czynności życiowych, ustala się na podstawie dokumentów  stwierdzających ich poniesienie. Może to być faktura, rachunek, dowód wpłaty na poczcie lub potwierdzenie przelewu bankowego, o ile wynika z niego, kto, kiedy, ile oraz za co zapłacił.

Jedynie w przypadku wydatków limitowanych związanych z:
– opłaceniem przewodników osób niewidomych zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
– utrzymaniem psa przewodnika przez osoby niewidome  zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa,

– używaniem samochodu osobowego w związku z koniecznym  przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy  inwalidztwa albo niepełnosprawnego dziecka, które nie ukończyło 16. roku życia, nie jest wymagane posiadanie  dokumentów stwierdzających wysokość wydatków.

Nie oznacza to jednak, że tego rodzaju wydatki można  odliczyć bez uprzedniego ich poniesienia.

Podstawą skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest bowiem poniesienie wydatków na cele rehabilitacyjne lub wydatków ułatwiających wykonywanie czynności życiowych.

Pamiętaj! Brak ustawowego wymogu dokumentowania  wysokości określonych wydatków fakturą, rachunkiem lub  innym dokumentem nie pozbawia urzędu  skarbowego prawa do zwrócenia się do osoby, która skorzystała z odliczenia, o wykazanie, że dany wydatek został przez nią faktycznie poniesiony oraz że spełnia pozostałe warunki do zastosowania odliczenia. Organ podatkowy dokonuje tego w ramach czynności sprawdzających lub w toku prowadzonego postępowania podatkowego.

Organ podatkowy może poprosić o przedstawienie dowodu potwierdzającego fakt:

– utrzymywania psa przewodnika (może nim być np. oświadczenie o posiadaniu psa złożone pod rygorem  odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania wraz z  zaświadczeniem potwierdzającym przeszkolenie  psa  do  pełnienia funkcji przewodnika  osoby  niewidomej),

– odbycia zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych (może nim być np. karta zabiegowa z rehabilitacji bądź zaświadczenie lekarskie),

– korzystania z usług przewodników, np. przez wskazanie  osób, którym zapłacono za wyświadczoną usługę.

W wyroku z dnia 17 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa  1912/2008 Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że „organ podatkowy ma prawo kwestionowania wydatku na cel rehabilitacyjny w takim samym stopniu jak wykorzystywanie przez każdego z podatników ulgi podatkowej, a podatnik musi uwiarygodnić swoje twierdzenie, że poniósł określone wydatki.

Istotnym jest bowiem, że owa limitowana ulga powoduje obniżenie podstawy do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, a więc podatnik winien wykazać, że ją poniósł. Nie jest ona świadczeniem należnym podatnikowi z mocy prawa.”

Dlatego też, jeżeli po złożeniu zeznania rocznego okaże  się, że nie mamy dowodów potwierdzających prawo do ulgi,  należy jak najszybciej złożyć korektę zeznania podatkowego.

W przypadku wydatków:
nielimitowanych  – odliczasz kwotę faktycznie poniesioną
ograniczonych „górnym” limitem kwotowym – odliczasz  kwotę faktycznie poniesioną, nie wyższą niż limit określony w ustawie;

– częściowo sfinansowanych (dofinansowanych) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych,  Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego  funduszu świadczeń socjalnych oraz wydatków  zwróconych  podatnikowi w jakiejkolwiek formie – odliczasz różnicę  pomiędzy wydatkami  faktycznie poniesionymi, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie;

– na leki – odliczasz różnicę pomiędzy wydatkami  faktycznie poniesionymi w danym miesiącu, a kwotą 100 zł.  np. jeżeli w marcu roku podatkowego na leki wydano kwotę 90 zł, odpowiednio w kwietniu 120 zł, a w maju i czerwcu po 200 zł, to w zeznaniu podatkowym możesz odliczyć 220 zł, czyli sumę kwot obliczanych jako nadwyżkę wydatków  poniesionych w danym miesiącu, a kwotą 100 zł.

Odliczenia można dokonać na dwa sposoby:
– od dochodu podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej,
– od przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych

Odliczenia dokonuje się w  zeznaniu podatkowym  PIT-36,  PIT-37  lub  PIT-28,  do  których  dołączyć należy formularz PIT/O (informacja o odliczeniach).
  Oprac. RS Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 6700

Print Friendly, PDF & Email