W Warszawie ponad 400 osób uczestniczyło w IV Kongresie Osób Niepełnosprawnych. Poruszono wiele wątków dotyczących przystosowania infrastruktury czy społecznego odbioru tych osób.
„Za niezależnym życiem” – to hasło tegorocznego Kongresu. Zorganizowany on został przez Fundację Instytut Rozwoju Regionalnego, Polski Związek Głuchych i Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną.
Tegoroczny Kongres wyjątkowy był m.in. ze względu na to, że w ostatnim czasie niepełnosprawność i problemy osób zmagających się z nią, zostały ponownie zauważone za sprawą sejmowego protestu.
W dyskusji brał udział między innymi Rzecznik Praw Obywatelskich Adam Bodnar. W swoim wystąpieniu zwrócił uwagę na to, że wciąż wielu niepełnosprawnych zmaga się z problemami. Przedstawił on przypadki, które ocierają się o absurd. W jednej z gmin w ramach dowozu osób niepełnosprawnych przyznawana jest kwota pieniężna o równowartości biletu miesięcznego. Tyle tylko, że tam nie kursuje żaden autokar.
Kolejną istotną kwestią była niewystarczająca pomoc rodzinom osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności.
Zwrócono też uwagę, że światełkiem w tunelu dla poprawy sytuacji osób niepełnosprawnych jest program „Dostępność Plus”. 23 kwietnia br. w Centrum Nauki Kopernik odbyła się konferencja inaugurująca program. Podpisano wtedy też deklarację Partnerstwa na rzecz dostępności.
Uczestnicy IV Kongresu Osób z Niepełnosprawnościami podjęli uchwałę. Będzie ona przedstawiona przedstawicielom władzy publicznej.
– My, uczestniczki i uczestnicy IV Kongresu Osób z Niepełnosprawnościami reprezentującego wiele osób z niepełnosprawnościami, osób ich wspierających i organizacji działających na ich rzecz, żądamy pilnego i skutecznego wdrożenia przez Polskę Rekomendacji Komitetu ONZ ds. Praw Osób z Niepełnosprawnościami oraz związanych z nimi postulatów Konwentów Regionalnych oraz Kongresu Osób z Niepełnosprawnościami – czytamy w uchwale.
Znalazły się w niej następujące zapisy:
1. Wdrożenie mechanizmu, który umożliwi świadczenie usług asystenckich i przerwy wytchnieniowej w ramach Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych.
2. Wprowadzenie definicji dyskryminacji krzyżowej do przepisów prawa.
3. Uwzględnienie przez system orzecznictwa potrzeb w zakresie rodzaju i intensywności wsparcia – zamiast stopni niepełnosprawności.
4. Zapewnienie Centrów Wsparcia Edukacji dla uczniów z niepełnosprawnościami, nauczycieli, kadrę zarządzającą i rodziców dzieci z niepełnosprawnościami.
5. Likwidacja pułapki świadczeniowej.
6. Certyfikacja dostępności przez wyspecjalizowane podmioty z udziałem osób z niepełnosprawnościami.
7. Wprowadzenie modelu wspieranego podejmowania decyzji i likwidacja ubezwłasnowolnienia.
MM Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 19147
