3 kwietnia w biurze Elbląskiej Drużyny Parlamentarnej odbyło się spotkanie w ramach konsultacji społecznych projektu reformy emerytalnej. Posłowie Elżbieta Gelert i Janusz Cichoń odpowiadali na pytania około 20 uczestników spotkania.
Emerycie – licz tylko na siebie
Temat zreferował poseł na Sejm RP Janusz Cichoń – pracownik naukowy Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, zajmujący się statystyką i demografią.
W swojej prezentacji przedstawił wiele danych statystycznych dotyczących przeszłej, obecnej i przyszłej sytuacji w obszarze emerytur, przedstawiając argumenty ekonomiczne i społeczne przemawiające za podniesieniem wieku emerytalnego.
I tak między innymi:
• od 2012 r. ubywa zasobów pracy: obecnie jest na rynku pracy około 600 tys. pracowników urodzonych w roku 1950, z rocznika 2003 znajdzie się ich już tylko 340 tys. i z każdego kolejnego rocznika będzie mniej;
• w 1950 r. na 1 emeryta pracowało 8,3 pracowników, w 2012 r. na 1 emeryta przypada 3,8 pracownika;
• coraz szybciej wzrastają dopłaty z budżetu Państwa do ZUS: w 1999 r. wynosiły 14 mld zł, co stanowiło 2% PKB, w 2010 r. było to już 70 mld zł – 5% PKB.
W tej sytuacji dotychczasowa solidarność międzypokoleniowa – w ramach których młodsze pokolenia składały się na emerytury starszych – musi być zastąpiona przez solidarność wewnątrzpokoleniową – emeryci mogą liczyć tylko na siebie.
Kobieta-matka persona non grata?
W kontrowersyjnym temacie nieproporcjonalnie podnoszonego wieku emerytalnego kobiet poseł przedstawił szacunkowy wzrost wysokości emerytury przez 7 dodatkowych lat pracy. Zakładając, że przykładowa kobieta rozpocznie pracę w wieku 25 lat i będzie zarabiać przeciętne wynagrodzenie wyliczył, że jej emerytura w wypadku, gdy przepracuje 67 lat będzie aż o 70 % wyższa od emerytury, którą otrzymałaby kończąc pracę w wieku 60 lat. Wynika to stąd, że kwotę emerytury (E) wylicza się na podstawie zgromadzonego kapitału (K) (składek ZUS i w pozostałych filarach) i prognozowanej liczby miesięcy wypłacania świadczenia (M): E=K/M, przy czym bierze się pod uwagę przeciętną obecną długość życia kobiety, czyli 84 lata. W dłuższym okresie pracy zgromadzony zostanie większy kapitał emerytalny, który dodatkowo jest waloryzowany przez ZUS i zmniejszy się okres wypłacania emerytury z 24 do 17 lat .
Bardzo kontrowersyjny jest stosunek posła Cichonia do kobiet wychowujących dzieci w domu. W jego mniemaniu każdy okres nieskładkowy to obciążenie budżetu Państwa, w przedstawionym rachunku nie bierze pod uwagę, o ile mniej wydatków ponosi Państwo nie dopłacając do pobytu dziecka w żłobku, nie mówiąc o oszczędnościach na kosztach leczenia dzieci i świadczeniach za zwolnienia lekarskie rodziców.
Nierówności, wątpliwości
Uczestnicy spotkania nie podważali argumentów ekonomicznych i demograficznych, natomiast uważali, że niesprawiedliwe jest utrzymywanie bez zmian przywilejów emerytalnych niektórych grup pracowników, w tym mundurowych,a także systemu KRUZ.
Jest też dużo wątpliwości, czy wydłużenie czasu pracy jest realne, szczególnie w odniesieniu do pracy fizycznej – biorąc pod uwagę stan zdrowia społeczeństwa i niewydolność służby zdrowia.
Posłowie nie umieli odpowiedzieć na pytanie o wymagany czas stażu pracy do emerytury. Obecnie, żeby ubiegać się o emeryturę, trzeba przepracować co najmniej 25 lat, w przyszłości staż pracy ma być bez znaczenia, będzie się liczył tylko zgromadzony kapitał. Czy to znaczy, że osoby o bardzo wysokich dochodach , np. milion zł rocznie (tj. około 83 tys. miesięcznie) mogłyby przejść na emeryturę już po roku pracy?
Posłowie zapewnili, że projekt ustawy ciągle jest na etapie wersji roboczej, a jego ostateczny kształt jest uzależniony od konsultacji społecznych. Miejmy nadzieję, że gotowa ustawa będzie precyzyjna, uwzględni dobro dzieci i rodzin, a także zostanie obudowana towarzyszącymi programami społecznymi, m.in. programem profilaktyki i opieki zdrowotnej dla osób 60+.
Teresa Bocheńska Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 7972
