Konwencja jest pierwszym międzynarodowym aktem prawnym całościowo ujmującym prawa osób niepełnosprawnych. Została przyjęta w grudniu 2006 r. na sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ i weszła w życie 3 maja 2008 r. Do połowy marca 2012 r. podpisały ją 153 państwa, a jej stronami jest 112 krajów. Polska sygnowała Konwencję w marcu 2007 r. Na ratyfikację doczekaliśmy się więc po 5 latach.
Projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych poparli w środę (13 czerwca) posłowie wszystkich klubów. Ratyfikacja konwencji nie gwarantuje jednak rozwiązania wszystkich problemów osób niepełnosprawnych, gdyż Polska ratyfikuje dokument zastrzeżeniami (które dotyczą m.in. kwestii związanych z ubezwłasnowolnieniem i zawieraniem małżeństw przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną) i wiele pozostaje jeszcze do zrobienia – zwłaszcza w kwestiach zniwelowania barier architektonicznych oraz edukacji wobec uczniów mających ze względu na swoją niepełnosprawność specjalne potrzeby.
Dokument definiuje m.in. pojęcie osoby niepełnosprawnej według którego obejmuje ono osoby, które – oprócz długotrwale naruszonej sprawności fizycznej, umysłowej, intelektualnej lub w zakresie zmysłów – mają także problemy z pokonywaniem różnych barier, wynikające np. z postaw innych ludzi i środowiska.
Konwencja podkreśla też znaczenie, jakie dla osób niepełnosprawnych mają samodzielność i niezależność oraz stanowi, że państwa-strony ją ratyfikujące, podejmą odpowiednie środki w celu likwidacji dyskryminacji osób niepełnosprawnych we wszystkich sprawach dotyczących małżeństwa, rodziny, rodzicielstwa i związków, w taki sposób, aby zapewnić „uznanie prawa osób niepełnosprawnych do podejmowania swobodnych i odpowiedzialnych decyzji o liczbie dzieci i czasie urodzenia dzieci oraz do dostępu do dostosowanych do wieku edukacji i informacji dotyczących prokreacji i planowania rodziny, a także środków niezbędnych do korzystania z tych praw”.
Konwencja zawiera również przepisy zakazujące dyskryminowania niepełnosprawnych, a także nakazujące: tworzenie warunków umożliwiających im korzystanie z praw na równi z innymi osobami oraz wprowadzenie rozwiązań specjalnie do nich adresowanych.
Ponadto, konwencja zwraca uwagę na potrzebę udziału osób niepełnosprawnych w procesach decyzyjnych, a także znaczenie dostępności np. do opieki zdrowotnej, edukacji, informacji i komunikacji.
Dokument ratyfikowano, teraz nie pozostaje nic innego, jak oczekiwać na jej owoce. Oby „dojrzały” szybko i były zjadliwe… Marta Kowalczyk Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 8231
