Jedną z ciekawszych i egzotycznych (dla nie wtajemniczonych) dyscyplin sportu paraolimpiady będzie goalball – czyli piłka dźwiękowa dla niewidomych i słabowidzących.
Goalball, to jedyna zespołowa dyscyplina sportu uprawiana przez niewidomych i niedowidzących posiadająca status olimpijski od 1976 roku.
Podczas gry wymagana jest absolutna cisza. Dla wyrównania szans wszyscy zawodnicy mają specjalne okulary uniemożliwiające choćby słabe widzenie.
Gra odbywa się w hali na boisku o wymiarach 9 x 18 m. Krótsze boki tego prostokąta, to jednocześnie niskie bramki o wysokości 1,3 m. W każdej drużynie gra trzech zawodników rzucających piłką w kierunki bramki przeciwnika. W piłce znajduje się rodzaj dzwonka. Stąd wymagana cisza. Zawodnicy drużyny, w kierunku której toczy się piłka, muszą wiedzieć – słyszeć, jakim torem owa piłka się porusza. Atak na bramkę przeciwnika – najczęściej rzut, czasem toczenie piłki, może odbywać się w strefie do 6 m od własnej bramki. Obrona odbywa się na strefie do 3 m od własnej bramki, a drużyna atakująca może przetrzymywać piłkę do 8 sekund. Mecz składa się z dwóch części, każda trwa siedem minut. Gra jest niezwykle dynamiczna i widowiskowa! Wymaga doskonałej orientacji przestrzennej i bardzo dobrej kondycji. Zawodnicy wyglądem przypominają trochę “napakowanych” hokeistów.
Niestety w Atenach zabraknie reprezentantów naszego kraju w tej dyscyplinie.
W Polsce brakuje młodych zawodników, którzy chcieliby uprawiać tę dyscyplinę sportu. Powodem takiej sytuacji jest prawdopodobnie brak wiedzy o tej dyscyplinie, nauczycieli wychowania fizycznego w ośrodkach kształcenia niewidomych.
Michał Weiss Michał Weiss Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 21
