Rzecznik Praw Obywatelskich zwrócił się do Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych w sprawie braku systemowych rozwiązań odnośnie wsparcia dla rodziców z niepełnosprawnością, którzy napotykają na poważne bariery w wykonywaniu funkcji rodzicielskich.
Wskazywany problem obrazuje głośna sprawa Pani Joanny z porażeniem mózgowym z Zielonej Góry. Jesienią 2016 r. sąd zdecydował, że jej 1,5 roczne dziecko powinno trafić do rodziny zastępczej, dopóki pani Joanna nie będzie miała właściwego wsparcia. O sprawie pisaliśmy TUTAJ.
Jak czytamy w piśmie RPO, w wyniku zaangażowania władz miasta Zielona Góra i jednostek pomocy społecznej, dziecko wraz z matką przebywało przez kilka miesięcy w ośrodku rehabilitacyjnym, a obecnie zamieszkuje w wyremontowanym i dostosowanym do potrzeb osoby z niepełnosprawnościami mieszkaniu, dziewczynka uczęszcza do żłobka, zaś rodzina została objęta pomocą kilku opiekunek, które całodobowo przebywają wraz z matką i jej dzieckiem w mieszkaniu. Rozwiązanie takie jest nowatorskie i eksperymentalne. W systemie ciągłym z wyłączeniem czasu, kiedy dziecko przebywa w żłobku, tj. w dni robocze od 7.00 do 16.00 wsparcia rodzinie udzielają trzy opiekunki, natomiast jedna jest zatrudniana dodatkowo w celu udzielania pomocy w czasie choroby dziecka lub opiekunek. Do obowiązków opiekunek należy wykonywanie czynności polegających na wsparciu matki w czynnościach opiekuńczo–pielęgnacyjnych przy dziecku oraz w niektórych pracach domowych i pielęgnacyjnych wymagających pomocy drugiej osoby. Wsparcie obejmuje w szczególności asystę i pomoc przy ubieraniu, karmieniu, kąpaniu i ułożeniu dziecka do snu oraz uczestniczeniu w spacerach z dzieckiem i podczas wizyt dziecka u lekarza. Ponadto matka w celu kształtowania prawidłowych wzorców wychowawczych oraz podnoszenia kompetencji rodzicielskich jest objęta wsparciem asystenta rodziny, pracownika socjalnego i psychologa.
Niestety z informacji przekazywanych Rzecznikowi przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Zielonej Górze wynika, że realizowanie wsparcia w dotychczasowej formule napotyka na szereg problemów w wymiarze systemowym jak i finansowym, których waga i zakres przekracza możliwości rozwiązania na poziomie gminy. Ten stan rzeczy jest rezultatem kompleksowości i wielowymiarowości świadczonej pomocy: wsparcie we wszystkich czynnościach samoobsługowych, prowadzeniu gospodarstwa domowego, z jednoczesnym zabezpieczeniem działań opiekuńczych oraz wychowawczych wobec dziecka, a także rezultatem braku regulacji prawnych zarówno co do wymagań i kwalifikacji opiekunek, jak i zasad sprawowania opieki. Istnieje również szereg wątpliwości, czy zorganizowane w taki sposób wsparcie zabezpieczy w pełni pomoc we właściwym funkcjonowaniu rodziny, w tym właściwy rozwój emocjonalny dziecka, zważywszy na ilość osób zmieniających się w ramach udzielanego wsparcia.
– Niesienie pomocy rodzinie przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo–wychowawczych oraz zabezpieczenie dobra dziecka, to najistotniejsze zadanie szeroko rozumianego systemu opieki. Podstawowe akty prawa międzynarodowego gwarantują prawo dziecka do życia w rodzinie, a także wskazują na potrzebę unikania umieszczania dzieci poza rodziną naturalną poprzez wcześniejsze zapewnienie rodzicom wszelkiej możliwej pomocy. Osoby z niepełnosprawnościami mają prawo być rodzicami. Mają prawo opiekować się swoimi dziećmi, a ich dzieci mają prawo do przebywania w swojej biologicznej rodzinie – argumentuje Rzecznik Praw Obywatelskich. – Dlatego poszanowanie praw rodziców z niepełnosprawnościami i ich dzieci wymaga zaś wypracowania spójnych systemowo i kompleksowych rozwiązań poprzez stworzenie wyspecjalizowanego systemu wsparcia w celu wyeliminowania barier w wykonywaniu przez rodziców funkcji rodzicielskich.
Rzecznik zwrócił się do Pełnomocnika z prośbą o rozważenie możliwości bezpośredniego spotkania i wspólnej dyskusji nad przedstawionymi problemami.
Źródło www.rpo.gov.pl
Oprac. AG Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 16781
