Mam na imię Rafał, mam 24 lata. Jestem osobą niepełnosprawną z porażeniem kończyn górnych i dolnych. Urodziłem się w Mrągowie, jako sześciomięczny wcześniak, ważyłem około kilograma.
Mam wspaniałych rodziców. Zaraz po wykryciu mojej niepełnosprawności, a miałem wtedy rok, zaczęliśmy jeździć ze mną po różnych lekarzach. Gdzieśmy nie byli: Łódź, Bydgoszcz, Warszawa itd.
W 1986 r. trafiłem do Centrum Zdrowia Dziecka, były oczywiście trudności, bo mój tato był wojskowym, więc to nie była placówka dla mnie. Tylko dzięki nieustępliwości mojej mamy dostałem się tam. Zaproponowali nam szwedzką formę rehabilitacji o nazwie Peto – ćwiczyliśmy na takich drewnianych stołach. Przez pięć lat jeździliśmy na rehabilitację, potem zabrakło nam funduszy.
W 1987 r. poszedłem do szkoły podstawowej z tokiem nauczania indywidualnego i specjalnego. Chodziłem do szkoły nr 15. W piątej klasie mama zaczęła się starać o to, aby uczył się tokiem szkoły normalnej. Po uciążliwej bitwie ze szkołą i po badaniach w poradni pedagogicznej udało się – cofnięto mnie jednak do trzeciej klasy…
W 1997 r. dostałem się do 2 Liceum ogólnokształcącego w Elblągu. Miałem tam wspaniałych nauczycieli. W szczególności wspominam panią Dyrektor Izabelę Babraj, niesamowita kobieta. Uczyła mnie historii. W 2001 r. zdałem maturę.
Interesuje mnie historia, Internet, film, muzyka. Ze względu na niepełnosprawność mój kontakt z ludźmi jest ograniczony. Mam PCeta – starego grata, bez podłączenia do internetu.
Staram się ze środków PFRON na dofinansowanie, ale nie ma odpowiedniego programu. Może w przyszłości uda mi się zdobyć fundusze na lepszy komputer, który umożliwi mi kontakt z ludźmi oraz ewentualną pracę.
Rafał N. Rafał Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 46
