W kalendarzu dzień 5 maja to Europejski Dzień Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych. Święto obchodzone w Europie corocznie, zapoczątkowane zostało na początku lat 90. we Francji.
W Polsce od 22 lat tego dnia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną. Najczęściej w ramach jego obchodów organizowane są przemarsze, festyny oraz pokazy twórczości i aktywności osób z niepełnosprawnością intelektualną.
W tym roku z uwagi na zagrożenie koronawirusem obchody zostały przeniesione do Internetu w postaci zdjęć, krótkich filmów i prac plastycznych wykonanych przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną, które przedstawiają, czym dla nich jest wiary(godne) życie.
Z okazji dzisiejszego święta Milena Strehlau, pracownik PSONI koło w Elblągu dzieli się swoją refleksją dotyczące godnego życia osób z niepełnosprawnością intelektualną:
Polska ratyfikowała w 2012 roku Konwencję Praw Osób Niepełnosprawnych, która mówi o tym, że osoby niepełnosprawne mają prawo do pełnego udziału w życiu społecznym i korzystania z wszystkich praw człowieka na równi z innymi osobami. W codziennej rzeczywistości realizacja ich praw często w wielu sferach pozostaje jednak jedynie w sferze deklaracji.
W nawiązaniu do dzisiejszych obchodów zdecydowałam się napisać kilka słów, czym dla mnie jest godne życie osób z niepełnosprawnością intelektualną.
Ja to rozumiem przede wszystkim jako wspólne życie z ich bliskimi w środowisku lokalnym, które jest im znane i w którym mogą się czuć bezpiecznie. To możliwość budowania relacji z innymi ludźmi i dokonywanie wyboru w zakresie z kim chcę spędzać czas, a z kim nie. To także możliwość poszukiwania swoich zainteresowań i ich realizacja, to możliwość uczestniczenia , tak w życiu społecznym, jak i politycznym. Godne życie to przede wszystkim możliwość podejmowania decyzji o swoim życiu samodzielnie lub, jeśli to potrzebne, przy wsparciu innych osób, bo to, że często osoby z niepełnosprawnością intelektualną nie mogą komunikować się werbalnie, pisać czy czytać, nie znaczy, że nie mają swojego zdania, swoich poglądów czy pasji tylko to, że potrzebują dodatkowych narzędzi by móc swoje prawa w tym zakresie realizować.
Rozejrzyjmy się więc – może w swoim otoczeniu, wśród swoich znajomych i sąsiadów, może jest tam ktoś, kto ma utrudniony dostęp do środowiska zewnętrznego, a dzięki naszej otwartości i drobnej pomocy może się bardziej włączyć w życie społeczne. To nie musi być koniecznie wielka pomoc- czasem wystarczy po prostu zaproponować krótki spacer, wspólne wyjście do kina czy teatru, bo jest na wózku lub z uwagi na problemy zdrowotne nie może być sam a rodzice nie mają siły, by zorganizować wieczorne wyjście po całym dniu pracy i wsparcia nad osobą z Niepełnosprawnością Intelektualną.
To może być propozycja spotkania i poczytania książki, by w tym czasie, rodzice mogli załatwić swoje sprawy. To czasem może być też po prostu wspólna rozmowa o ich zainteresowaniach i podpowiedzenie, gdzie mogą je realizować, bo nie zawsze mają/wiedzą jak się o tym dowiedzieć. Pamiętajmy też, że czasem wystarczy zapytać druga osobę o to, co chciałaby zjeść na obiad albo co chciałaby porobić, bo godne życie, to przede wszystkim, możliwość podejmowania nawet drobnych decyzji zamiast zakładania, że to my wiemy najlepiej, co jest dla niej dobre i dawanie możliwości wyboru. Godność to dla mnie w dużej mierze prawo dokonywania przez każdego człowieka wyboru czego chce, a czego nie, także przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną.
