Okres letnio – jesienny to najlepszy moment na wypoczynek. Warto się zastanowić czy nie połączyć przyjemnego z pożytecznym i podreperować zdrowie. Dobrym pomysłem jest wykorzystanie urlopu wypoczynkowego na wyjazd do sanatorium, tym bardziej że ośrodki uzdrowiskowe są zlokalizowane w najpiękniejszych zakątkach naszego kraju. Zastanówmy się więc co należy zrobić aby wyjechać do sanatorium.
KTO MOŻE JECHAĆ DO SANATORIUM?
Pierwsze pytanie jakie ciśnie się na usta to: kto może jechać do sanatorium? Otóż z leczenia w sanatorium na zasadach opisanych poniżej może skorzystać każda osoba, która jest objęta powszechnym, obowiązkowym lub dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym, a także osoby, które spełniają kryterium dochodowe z art. 8 ustawy z dnia 12.03.2004 roku o pomocy społecznej jeżeli posiadają obywatelstwo polskie oraz miejsce zamieszkania na terytorium Polski.
CO ZROBIĆ, ŻEBY WYJECHAĆ?
Po pierwsze: SKIEROWANIE Należy zwrócić się do lekarza ubezpieczenia zdrowotnego – to on może wystawić skierowanie na leczenie sanatoryjne. Lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego jest lekarz, który zawarł z Narodowym Funduszem Zdrowia umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz lekarz, który jest zatrudniony lub wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym NFZ zawarł taką umowę. Może to więc być zarówno lekarz pracujący w państwowej przychodni, jak również w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej, jeśli świadczeniodawca zawarł umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia.
Lekarz kierując pacjenta do sanatorium bierze pod uwagę jego stan zdrowia, sprawdza czy istnieją przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego, a także jego wpływ na stan zdrowia pacjenta oraz dotychczasowy przebieg i wyniki leczenia uzdrowiskowego, o ile pacjent z takich świadczeń korzystał. Warto pamiętać też o tym, iż w skierowaniu lekarz może określić miejsce i rodzaj leczenia po uwzględnieniu wszystkich wskazań i przeciwwskazań. Nie są to jednak wiążące dla Narodowego Funduszu Zdrowia wytyczne.
Po drugie: POTWIERDZENIE SKIEROWANIA
Gdy mamy już w ręku skierowanie do sanatorium, należy je wysłać do oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia właściwego ze względu na adres zamieszkania pacjenta, lub oddziału NFZ właściwego ze względu na siedzibę przychodni, której lekarz wystawił skierowanie do sanatorium. Skierowanie może wysłać sam pacjent lub lekarz. Na kopercie pod adresem oddziału NFZ należy koniecznie umieścić napis: „skierowanie na leczenie uzdrowiskowe”. Skierowanie, które trafi do oddziału NFZ powinno zostać rozpatrzone w ciągu 30 dni od dnia jego złożenia. Termin ten może zostać przedłużony o kolejne 14 dni, jeśli nadesłana wraz ze skierowaniem dokumentacja medyczna będzie wymagała uzupełnienia.
Narodowy Fundusz Zdrowia po otrzymaniu skierowania dokonuje tzw. potwierdzenia skierowania. Polega to na tym, iż lekarz specjalista ( zazwyczaj jest to lekarz balneoklimatolog lub lekarz medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej), na podstawie przesłanego skierowania i dokumentacji medycznej sprawdza celowość leczenia uzdrowiskowego. Zdarza się i tak, że lekarz specjalista NFZ prosi lekarza wystawiającego skierowanie o dostarczenie dodatkowej niezbędnej dokumentacji medycznej, o jej uzupełnienie lub nawet o przeprowadzenie dodatkowych badań.
Jeśli ta weryfikacja przejdzie pomyślnie, NFZ sprawdza już tylko czy w odpowiednim zakładzie leczniczym są wolne miejsca i wysyła pacjentowi potwierdzenie skierowania. W potwierdzeniu skierowania jest określony rodzaj leczenia uzdrowiskowego, jego tryb, a co ważne jest wskazane miejsce, data rozpoczęcia i czas trwania leczenia uzdrowiskowego. Jednocześnie NFZ przesyła pacjentowi informacje o zasadach dopłat do wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium.
Uwaga! potwierdzenie skierowania może być wysłane do pacjenta nawet 14 dni przed rozpoczęciem turnusu leczenia uzdrowiskowego.
A co się dzieje gdy NFZ skierowania nie potwierdził? Mogą być dwie przyczyny takiej sytuacji. Po pierwsze, dzieje się tak gdy lekarz specjalista NFZ nie uznał celowości skierowania na leczenie uzdrowiskowe, lub gdy w danym momencie brak jest miejsc w odpowiednim zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego. W tej pierwszej sytuacji Narodowy Fundusz Zdrowia zwraca skierowanie lekarzowi, który je wystawił wraz z podaniem przyczyny odmowy potwierdzenia skierowania, a także zawiadamia o tym fakcie pacjenta w terminie 30 dni od złożenia skierowania do NFZ.
Natomiast w drugim przypadku, skierowanie pozostaje w placówce NFZ, jednocześnie NFZ zawiadamia pacjenta o przyczynie niepotwierdzenia skierowania. Wtedy też pacjent jest umieszczany na liście w kolejce do świadczeń leczenia uzdrowiskowego. Skierowanie pozostaje ważne przez okres 12 miesięcy. W przypadku gdyby skierowanie straciło ważność, a nie byłoby jeszcze wolnego miejsca w odpowiednim sanatorium, na wniosek Narodowego Funduszu Zdrowia lekarz kierujący jest zobowiązany zweryfikować zasadność skierowania i ponownie przekazać je do odpowiedniego oddziału NFZ.
POBYT I KOSZTY
Okres pobytu w sanatorium uzdrowiskowym zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych wynosi 21 dni. Jeśli chodzi o koszty przejazdu do i z sanatorium to zawsze i w 100% wysokości ponosi je pacjent. Natomiast w przypadku wyżywienia i zakwaterowania osób posiadających potwierdzone skierowanie, sprawa przedstawia się następująco:
Całkowicie z tych kosztów zwolnione są:
• dzieci i młodzież do ukończenia lat 18,
• a jeżeli kształcą się dalej, to do ukończenia 26 roku życia,
• dzieci niepełnosprawne w znacznym stopniu, a także
• dzieci uprawnione do renty rodzinnej.
Pozostałe osoby ponoszą częściową odpłatność, a jej wysokość uzależniona jest od sezonu oraz standardu pokoju. Przy czym w odróżnieniu od wyboru terminu pobytu w sanatorium, który z góry narzuca Narodowy Fundusz Zdrowia, pacjent może sam wybrać standard pokoju, biorąc oczywiście pod uwagę możliwości panujące w danym uzdrowisku. Opłatę za pobyt pacjent wnosi zawsze przed rozpoczęciem turnusu.
Według ostatniej nowelizacji rozporządzenia dotyczącego leczenia uzdrowiskowego, z dniem 1 października wzrosną nieznacznie opłaty za zakwaterowanie i wyżywienie. Opłata za pokój jednoosobowy (zakwaterowanie i wyżywienie) z pełnym węzłem sanitarnym od 1 października br. do 30 kwietnia wynosić będzie 26 złotych. W tak zwanym II sezonie rozliczeniowym – od 1 maja przyszłego roku do 30 września opłata ta wynosić będzie 33 złote. Natomiast w pokoju dwuosobowym z pełnym węzłem sanitarnym odpowiednio – 16 i 22 złote.
Najmniej wzrośnie, bo jedynie o 50 gr, opłata za jeden dzień pobytu w pokoju wieloosobowym bez łazienki. To oznacza, że zamiast 8 zł kuracjusz zapłaci 8,50 zł. Taka opłata będzie obowiązywać od 1 października br. do 30 kwietnia 2011. Za taki sam pokój w okresie od 1 maja do końca września trzeba będzie zapłacić o złotówkę więcej (za każdy dzień). Zatem za 21 dni pobytu w I sezonie rozliczeniowym (od października do końca kwietnia) kuracjusz zapłaci 179 zł, a w II sezonie (od maja do końca września) – 200 zł.
A co w sytuacji gdy pacjent będzie zmuszony skrócić okres pobytu w sanatorium? Wtedy w niektórych sytuacjach dopłata dokonana przez pacjenta jest zwracana. Ma to miejsce, gdy skrócenie pobytu w sanatorium nastąpiło z przyczyn leżących po stronie sanatorium, z powodu choroby pacjenta, która uniemożliwia kontynuowanie pobytu w sanatorium, a także z takich przyczyn jak choroba czy śmierć najbliższego członka rodziny pacjenta.
Osoby, które nie posiadają potwierdzonego przez Narodowy Fundusz Zdrowia skierowania do sanatorium również mogą skorzystać z tej formy leczenia. Muszą jednak przedstawić zaświadczenie o braku przeciwwskazań do korzystania z danego rodzaju świadczeń zdrowotnych oraz ponoszą pełną odpłatność w wysokości ustalanej przez zakład lecznictwa uzdrowiskowego.
INNE FORMY LECZENIA UZDROWISKOWEGO
Obok sanatoriów uzdrowiskowych istnieją również inne formy lecznictwa uzdrowiskowego. Są to :
1. szpitale uzdrowiskowe;
2. przychodnie uzdrowiskowe;
3. prewentoria uzdrowiskowe dla dzieci.
Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym jest bezpłatny, w ramach zwolnienia lekarskiego, które wystawia tenże szpital, natomiast odpowiednie skierowanie wystawia lekarz szpitala, w którym chory przebywał. Okres pobytu określa się dla dorosłych maksymalnie na 21 dni, natomiast dla dzieci – 27 dni. W niektórych przypadkach na wniosek lekarza szpitala uzdrowiskowego, leczenie w zakładzie może być przedłużone. Decyzję taką podejmuje w ciągu 2 dni Narodowy Fundusz Zdrowia. Przychodnie uzdrowiskowe to forma leczenia ambulatoryjnego, NFZ pokrywa koszty zabiegów i badań lekarskich. Na tą formę leczenia lekarz kieruje od 6 do 18 dni zabiegowych.
Prewentoria uzdrowiskowe są przeznaczone dla dzieci, pobyt w nich nie wymaga dopłaty ani za wyżywienie ani za zakwaterowanie. Warto również podkreślić, iż szpitale uzdrowiskowe, a także prewentoria uzdrowiskowe dla dzieci zapewniają dzieci i młodzieży objętej obowiązkiem szkolnym warunki do nauki.
Fot:narty.pascal.pl AŚ Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 5729
