Centrum Sztuki Galeria EL uzyskało dofinansowanie w ramach Programu Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku p.n. „Rzeźba w przestrzeni publicznej dla Niepodległej – 2023”, na konserwację kolejnych czterech form przestrzennych.
Do konserwacji wybrane zostały obiekty z realizacji grupowej Alei Tysiąclecia – grupy form najbardziej zintegrowanej z otoczeniem i wypełniającej postulaty jego kształtowania. Autorami form, wybranych do konserwacji, są: Juliusz Woźniak, Marian Bogusz, Gerard Kwiatkowski i Artur Brunsz.
Zadanie przewiduje konserwację 4 form przestrzennych, wykonanych z metalu, powstałych w 1965 r. podczas Biennale Form Przestrzennych w Elblągu. Formy te należą do zespołu otwartej Galerii, składającego się z kilkudziesięciu obiektów, który w miejskiej tkance Elbląga stanowi integralną całość historyczną i urbanistyczną. Zespół ten jest jedynym w kraju na taką skalę tego rodzaju dziedzictwem kulturowym i fenomenem, upamiętniającym podjęty w latach 60. eksperyment realizacji utopii międzyklasowej współpracy między artystami i klasą robotniczą.
Posiadanie własnej kolekcji rzeźby w przestrzeni publicznej stanowi dla Elbląga walor wyróżniający go spośród innych miast polskich. Nigdzie indziej w Polsce nie spotkamy rezultatów tak zwartej i konsekwentnie przeprowadzonej koncepcji artystycznej, która opierałaby się przez pół wieku rozwojowi urbanistycznemu miasta.
Elbląg dysponuje zatem jednym z najciekawszych w Polsce „produktów kulturalnych” okresu modernizmu.
Potwierdza to prestiżowe wydawnictwo Taschen, które w ramach publikacji z 2010 r. „Destination Art” autorstwa Amy Dempsey umieściło elbląską Otwartą Galerię wśród 100 najważniejszych tego typu kolekcji na świecie, która jest jedynym reprezentantem tej części Europy.
Wspólna inicjatywa Galerii EL i Zamechu podjęta podczas I Biennale, którego spuścizną jest kilkadziesiąt form przestrzennych, spowodowała, że Elbląg zaczęto łączyć z interesującym eksperymentem organizacyjno-artystycznym, który do dziś jest przedmiotem oraz źródłem refleksji wielu badaczy i stanowi niewyczerpaną inspirację wielu działań artystycznych.
Zapoczątkowana w 1965 r. podczas I Biennale Otwarta Galeria rozbudowana została o kolejne formy podczas II i III Biennale (podczas II Biennale – powstało 5 form, podczas III – 1 forma), a także w latach późniejszych o kolejne nowe realizacje: podczas pleneru „What now?” z 1986 roku (4 nowe obiekty) czy działalności Galerii EL w okresie ostatnich 10 lat i pobytom rezydencyjnym artystów w Elblągu (powstało 9 nowych rzeźb).
Sprawowanie opieki konserwatorskiej nad kilkudziesięcioma obiektami rozsianymi w przestrzeni miasta jest nie lada wyzwaniem i rodzi szereg trudności. Wszystkie formy przestrzenne narażone są stale na czynniki zewnętrzne, pogodowe. W efekcie ich kondycja wymaga – ze strony właściciela zbioru, którym jest Urząd Miasta Elbląga i sprawującej nad nim opiekę merytoryczną Galerii EL – stałego nadzoru i poddaniu rewitalizacji każdej z nich co kilka lat. Stąd też prace konserwatorskie i rewitalizacyjne są przedmiotem niniejszego projektu.