Nie można zrozumieć ludzkiego umysłu bez opisania sposobu, w jaki mózg odczuwa czas, tworzy jego reprezentacje i go określa – przekonuje prof. Dean Buonomano w książce „Mózg władca czasu”.
Autor jest neurobiologiem i psychologiem Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles, jednym z najbardziej znanych badaczy z zakresu neuronauki czasu. Twierdzi on, że sam mózg to wspaniały zegar.
Twój mózg nieustannie mierzy czas, kiedy rozmawiasz, precyzyjnie określa długość trwania każdej sylaby, a także dźwięków, gdy słuchasz muzyki, wie, ile trwa doba, a nawet miesiąc
– wylicza prof. Buonomano
Mózg wytwarza też poczucie czasu, które podlega różnym złudzeniom i zniekształceniom: mózg może sprawić, że dzień będzie wydawać się krótszy niż godzina, a minuta dłuższa od dnia. Bo poczucie czasu wydłuża się w niektórych sytuacjach, szczególnie w zagrożeniu życia.
Tylko człowiek ma takie zdolności. Tylko on potrafi przewidywać przyszłość, tworzyć projekcje nas samych w przyszłości. Mózg jest swoistym wehikułem czasu, umożliwia podróże w czasie, w przód i wstecz. Bez tej umiejętności mógłby nie przetrwać, nie stworzyłby cywilizacji.
Bez zdolności umysłowego przenoszenia się w przyszłość nasz gatunek nie przekształciłby kawałka obsydianu w narzędzie ani pojąłby, że dzięki zasianym nasionom można zapewnić sobie przeżycie w przyszłości
– pisze Buonomano.
Zdaniem amerykańskiego specjalisty, poczucie czasu to zarówno dar, jak i przekleństwo. Skutkiem tej umiejętności jest bowiem nieuchronna konstatacja, że nasz czas jest skończony i przelotny. Że nasz byt jest jedynie doczesny, a my jesteśmy śmiertelni.
A co z czasem poza naszym umysłem, czy może się zmienić niezależnie od naszego mózgu? Albert Einstein dowiódł wraz ze szczególną teorią względności, że zegary tykają w różnym tempie w zależności od prędkości. Poruszając się z prędkością bliską prędkości światła, można byłoby wolniej się starzeć. Teoretycznie.
Niestety, nie jest to prawda, ponieważ nic nie wiadomo o tym, że pod wpływem prędkości wolniej przebiegają procesy biologiczne. Poza tym jest to tylko eksperyment myślowy, człowiek ze względu na masę nie jest w stanie poruszać się z prędkością światła.
Pozostaje jeszcze jeden dylemat: czy możliwa jest podróż w czasie? Nikomu to się jeszcze nie udało i wydaje się, że nie będzie to możliwe. Jednak w tym przypadku fizycy nie wykluczają takiej możliwości, ale tylko dlatego, że nikt na razie nie potrafi dowieść, że nie jest to możliwe. (PAP)
Zbigniew Wojtasiński
Źródło: naukawpolsce.pap.pl
Fot. Pixabay
