Po długiej i ciężkiej chorobie, 20 lutego br., w wieku 93 lat, zmarł Zygmunt Kukomski, znany elbląski pisarz, adwokat i kombatant wojenny.
Urodził się w Cieszynach na Pomorzu w 1919 roku. W czasie II wojny światowej walczył w obronie granic Polski, potem pracował jako robotnik przymusowy w głębi Rzeszy Niemieckiej. Był żołnierzem AK. Po wojnie ukończył studia prawnicze i pracował jako adwokat wojskowy i tłumacz przysięgły w Elblągu. Swoje literackie powołanie rozpoczął realizować w wieku emerytalnym. Napisał kilkanaście powieści historycznych, w których objawił się jako twórca niepospolity. Odtwarzał historię Polski, a dobrym duchem stał się dla niego czas „Solidarnościowych” przemian społecznych.
Pierwsza książka „Ogień września” została wydana w 1993 roku. Napisana trzynastozgłoskowcem dramatyczna epopeja narodowa zdobyła od razu duże grono miłośników i stała się świadectwem talentu autora. W 1995 roku wydana została powieść „Ocet”. Jest to świadectwo ostatnich lat PRL i początków „Solidarności”, gdzie autor rozlicza rząd partyjny. „Tu nas wita trzecia Rzplita” to wydany w 1995 roku wybór fraszek, których aktualne tematy ( na przykład wybory prezydenckie) sprawiły że osiągnęły sporą poczytność. W 1996 roku powstała powieść o zagrożeniach bezrobociem i biedą w III Rzplitej ”Ludzie za burtą” ; w 1997 roku powieść sensacyjna o polskim państwie podziemnym „Skok do nieba”; „Nasza krew” powieść której akcja toczy się w latach 1913-1920 ukazała się w 80 rocznicę odzyskania przez Polskę Niepodległości. Oprócz wątku uczuciowego i obyczajowego, który tworzy fabułę każdej z powieści tego poczytnego pisarza. Są tam przede wszystkim realia historyczne, między innymi opisany został „Cud nad Wisłą”. W 1999 roku powstaje „Gra ze śmiercią” jako kontynuacja tematyczna „Ognia września” i kolejno „Zmiana frontu” i „Ostatni pocisk”, które zamykają cykl historyczny dotyczący losu Polski w czasie II wojny światowej. W roku 2000 powstają fraszki na tematy aktualne społeczne i polityczne pt. „Fiołki na wieku”; w 2001 roku „Idzie trzecie tysiąclecie” i powieść „Twarde życie”. 2002 rok przynosi „Tabu”, w której znajduje się wiele przestróg kierowanych do narodu polskiego, a 2003 „Eurobóz”, gdzie te troski autor utrzymuje :
– Uważaj naiwniaczku, bezmyślny wesołku,
byś nie znalazł się kiedyś w europejskim dołku.
Tutaj w Raczkach istnieje suchy dół lądowy
lecz UE cię zaleje, aż po czubek głowy.
Może nie tak wysoko, bo kto jest w elicie
będzie pochwalał UE za swe tłuste życie.
Niech jednak eurochwalcy pamiętają wtedy,
że oprócz bogactwa jest ocean biedy.”
Z. Kukomski : Eurobóz, Staszów -Elbląg 2003, s. 45
Kontynuacją powieści prozą jest powieść o charakterze science fiction „Rosabella”, w której autor rezygnuje z tematyki narodowej i opisuje dramat amerykański z 11 września 2001 roku. Kolejny rok przynosi „Morskie dramaty”, powieść o wycofywaniu się Niemców z terenów polskich i odbudowie portów w Gdańsku i Gdyni, a także o działaniach partyzantki podziemnej „Łupaszki”, gnębionej przez władzę komunistyczną. Ostatnią napisaną przez Zygmunta Kukomskiego powieścią, która się ukazała w 2007 roku jest „Lwi pazur”, a w planach wydawniczych znajdowała się powieść „Miasto powrotu”, z elbląską tematyką.
Zygmunt Kukomski pisanie traktował jako służbę ojczyźnie. Czas przemian domagał się nie tylko nowych podręczników, ale i nowych powieści historyczno-obyczajowych. Tę lukę udało się elbląskiemu pisarzowi wypełnić. Jego książki znalazły się na liście lektur nadobowiązkowych w wielu szkołach, wydane zostały w większości przez „Staszowskie Towarzystwo Kulturalne”, z siedzibą w Staszowie, którego członkiem był przez wiele lat. W Elblągu jest postacią znaną, zarówno jako adwokat i tłumacz, jak i pisarz. W 1999 roku otrzymał Nagrodę Prezydenta Elbląga. Pochowany został na Starej Dębicy 24 lutego br.
HL Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 7856
