Z początkiem lutego weszły w życie zmiany w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego. Ich ideą było usprawnienie procedury dochodzenia swoich praw przed sądem cywilnym, a przede wszystkim przyspieszenie rozpoznawania spraw oraz urealnienie obowiązującej w procedurze cywilnej zasady kontradyktoryjności.
W myśl tej zasady, to strony toczyć muszą swoisty „pojedynek” przed sądem, dostarczając argumentów na poparcie swoich tez, zaś rolą sądu jest jedynie wydanie werdyktu na podstawie dowodów przedstawionych przez strony.
Sąd nie dąży do poznania tzw. prawdy materialnej (czyli stanu faktycznego odpowiadającego rzeczywistości), a jedynie ocenia fakty przedstawione mu przez stronę postępowania.
Drugim ważnym kierunkiem zmian w kodeksie była konieczność procesowej realizacji postanowień kodeksu cywilnego dotyczących odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działania przy wykonywaniu władzy publicznej. Spowodowało to potrzebę przekształcenia instytucji kasacji w nadzwyczajny środek odwoławczy oraz dodania nowego środka prawnego – skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego.
Trzecim kierunkiem zmian było usprawnienie i przyspieszenie postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego.
W artykule opiszę pokrótce najważniejsze zmiany dokonane w kodeksie. Nowelizacje, które weszły w życie z początkiem lutego są bowiem na tyle obszerne, że ich dokładne omówienie przekraczałoby ramy oraz miejsce przeznaczone w RzT na porady prawne. Bartosz Kulesza Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 350
