Gdy Robert zaczyna tracić wzrok, robi wszystko, by postępująca niepełnosprawność nie miała wpływu na dzieciństwo jego syna, Gabrysia. Zmagania z własną słabością i próby ocalenia codziennego szczęścia zostały uwiecznione w dokumencie w reżyserii Katarzyny Dąbkowskiej–Kułacz.
Robert jeszcze cztery lata temu czytał normalne książki. Teraz, gdy zmysł wzroku staje się jego wrogiem, tradycyjny druk musi zamienić na audiobooki. W innej rzeczywistości Robert musi nauczyć się nie tylko Braille’a – każda czynność jest dla niego w pewien sposób nowa. Jego syn Gabryś ma 7 lat i dopiero poznaje świat. Odpowiedzi na wszystkie nurtujące go pytania szuka u ojca. Ich relacja jest wyjątkowa nie tylko ze względu na więź pomiędzy rodzicem i dzieckiem – obaj są dla siebie przewodnikami.
Wspólną naukę życia można zobaczyć w filmie dokumentalnym w reżyserii Dąbkowskiej–Kułacz. „Niebo bez gwiazd”. Prawdziwa historia Roberta Zarzeckiego została ujęta w fabularne ramy, co sprawia, że produkcja nie przypomina tradycyjnego dokumentu. Twórcy filmu towarzyszą rodzinie w najróżniejszych życiowych momentach, a kamera zdaje się być niewidoczna. Widzowie mogą obserwować małe wzloty i upadki bohaterów, ich zmagania z pojawiającymi się na drodze (dosłownie i w przenośni) przeszkodami, codzienne troski i radości. Historia Zarzeckich prezentowana jest naturalnie, bez elementu sztuczności i wrażenia, że bohater „mówi do kamery”.
Oprócz pięknych ujęć, w których przestrzeń przestaje być tłem, na szczególną uwagę zasługuje warstwa dźwiękowa filmu i nie chodzi tylko o muzykę. Osoby z niepełnosprawnością wzroku poznają świat głównie poprzez zmysł słuchu i dotyku. Twórcy filmu sprawili, że odgłosy rzeczywistości stały się – podobnie jak przestrzeń – odrębnym bohaterem, towarzyszącym Robertowi na „nowej drodze życia”.
„Niebo bez gwiazd” jest filmem o odwadze w obliczu nieznanego, próbach ocalenia tego, co znane i bliskie, a przede wszystkim o pięknym rodzicielstwie. Produkcja otrzymała wyróżnienie specjalne w Europejskim Festiwalu Filmowym Integracja Ty i Ja oraz Wyróżnienie Festiwalu Solanin i Statuetkę Mocnego Solanina – całkowicie zasłużenie.
Fot. Niebo bez gwiazd (Facebook)
MS Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 18803
