„Razem z Tobą” x 100

„Razem z Tobą” x 100
Fot. Adminstrator

Przed trzydziestoma laty, tj. w warunkach obowiązującego wszystkich optymizmu, oficjalna propaganda dwoiła się i troiła, by przed oczyma infantylnie uśmiechniętej dziatwy (czytaj: przyszłych budowniczych świetlanego jutra) skrzętnie ukrywać kalekich, chorych i niepełnosprawnych. Gdzieś oni jednak egzystowali, wiadomo. Wiedzieli o nich, rodziny i sąsiedzi, wiedziała służba zdrowia i opieka społeczna. Nie nadawała im zaś statusu obiektywnego istnienia prasa, nigdy nie widać ich było w pejzażu przeznaczonym dla kamer.

Ile się zmieniło od tej pory, wiemy. Zmieniło się zaś głównie dzięki ludziom upartym i dobrego serca. Dzięki bijącym na alarm wolontariuszom chorych i niepełnosprawnych. To ich ambasadorstwu zawdzięczamy coraz powszechniejszą świadomość newralgicznych potrzeb egzystujących obok i pośród nas ludzi niepełnosprawnych i w jakiś sposób pokrzywdzonych przez los.

Takimi wolontariuszkami ich spraw od wielu lat są dla mnie  panie Teresa Bocheńska i Ewa Sprawka. Pani Teresa przez zakres służby wyznaczonej sobie na forum Rady Miejskiej (mówię nie tylko o czasach pierwszej po r. 1989 kadencji Rady), a działająca na wszystkich środowiskowych frontach walki o interesy niepełnosprawnych oraz o zmianę świadomości wolnych od kalectwa. Swą niezłomną postawą i uporem w walce, obecnością wszędzie tam, gdzie sprawy takie mogą być rozstrzygane, przyczyniła się do dojrzalszego widzenia spraw ludzi pokrzywdzonych przez los, przez organa wszystkich szczebli.

Nie przypadkiem też, pisząc w r. 1994 dowcipkujący Tasiemiec pożegnalny Rady tej kadencji, nie mogłem ominąć tej postaci, acz – co oczywiste – bez jakiejkolwiek złośliwości:

Niech i to imię usta me ozłoci:
Oto posłanka i chromych i dziatwy –
Tereska – studnia wszelakiej dobroci,
Bój z barierami wiodąca niełatwy,

Acz bez kartaczy, huku dział i strzałów.

Myślę też, że gdyby nie ta jej niezłomność w walce o urzeczywistnienie praw ludzi niepełnosprawnych, np. o likwidację barier architektonicznych i nie tylko architektonicznych, nie byłoby tych zmian świadomościowych, których jesteśmy uczestnikami. I być może nie byłoby tego pisma, które właśnie święci swój jubileusz, tj. wydanie setnego już numeru . Mam na myśli miesięcznik osób niepełnosprawnych (zasięg krajowy!) pt. Razem z Tobą.

Przypomnijmy kilka szczegółów podstawowych. Pismo jest finansowane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) oraz ze środków Urzędu Miasta w Elblągu, Grupy LOTOS i Fundacji Elbląg. Redaguje je  znakomita i oddana mu publicystka Elżbieta Szczesiul-Cieślak (red. nacz.) przy współpracy z Teresą Bocheńską, Ewą Sprawką, Rafałem Kadłubowskim, Beatą Mielczarek i  Marcinem Koszyńskim, jako członkami zespołu redakcyjnego. Z pismem jednak stale i – dodajmy – z dużym powodzeniem współpracują Łucja Bagnowska, Ewa Jędrzejewska, Jarosław Styczyński, Mieczysław Staniak i Jolanta Pietrusiewicz, a każdy uprawia określoną działkę gatunkowo-tematyczną.

Program pisma jest zapisany implicite we wszystkich materiałach na nie się składających, poczynając od publicystyki, poprzez sprawozdania z ruchu na rzecz chorych i niepełnosprawnych, porady medyczne i prawnicze oraz lżejsze felietony okolicznościowe  – do informacji i ogłoszeń włącznie. Od czasu do czasu przypomina o nim implicite  red. nacz. E. Szczesiul. W jej felietonie pod nieco ekscentrycznynm tytułem Dobra strona niepełnosprawnych ( 8 sierpnia 2004) czytamy:
„Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych finansuje program pod nazwą Promocja Integracji Osób Niepełnosprawnych. Jego celem jest upowszechnianie świadomości, że niepełnosprawni są nie tylko równouprawnieni do normalnego życia w społeczeństwie, ale że na to zasługują. Chodzi o pokonywanie, najtrudniejszych do zniesienia, barier mentalnych między światem zdrowych a chorych, ułomnych, bezradnych.

Drugim celem programu jest pomoc, poprzez informację, samym niepełnosprawnym  oraz instytucjom i organizacjom działającym na ich rzecz, żeby łatwiej było odnaleźć się w nowych warunkach po wejściu Polski do UE. Ważne jest monitorowanie zmian w przepisach prawnych, ale także ukazanie nowych możliwości, np. korzystania z unijnych funduszy.

„Razem z Tobą” – miesięcznik osób niepełnosprawnych, wychodzący już ósmy rok, od początku swojego istnienia tym właśnie celom służy. Służymy informacją dotyczącą przepisów prawnych,  zdrowia, pomocnej techniki, możliwości pracy i nauki, a także funkcjonowania  administracji, urzędów, instytucji, w tym europejskich. Ponadto podejmujemy interwencje, publikujemy listy czytelników, poruszające różne ważne sprawy, zamieszczamy rady psychologa.

Za równie potrzebne uważamy budowanie pozytywnego wizerunku osób niepełnosprawnych. Naszym zdaniem, najbardziej przekonującym sposobem jest pokazywanie indywiduum lub grupy – w działaniu (8 VIII 2004).”

Miesięcznik w całości świadczy, że uogólnienia tu sformułowane znajdują w piśmie swe pokrycie w materiałach działowo, więc i kompetencyjnie uporządkowanych . Ewa Sprawka reprezentująca Elbląską Radę Konsultacyjną Osób Niepełnosprawnych robi wszystko, by zdążyć z aktualnymi informacjami nt. np. działalności elbląskiego ZAZu (Zakładu Aktywności Zawodowej), udzielającemu niepełnosprawnym szansy zdobycia zawodu i wejścia w życie społeczno-produkcyjne. Tym, którzy Elbląg widzą z wózka, mówi się nie tylko o postępie prac nad zwalczaniu barier architektonicznych, ale także o samym mieście, przekształcaniu się jego pejzażu, niedowładach w tym zakresie i zdarzeniach podnoszących na duchu. Nie brak na łamach pisma sylwetek osób już to zaangażowanych w działalność Elbląskiej Rady Konsultacyjnej Osób Niepełnosprawnych, już to takich, co nie czekając na pomoc z zewnątrz, usiłują na własną rękę nadawać swemu życiu sens poprzez zwiększanie pola uczestnictwa w życiu zbiorowości czy życiu dla innych. Szczególnie rozwinięty jest dział korespondencji  z czytelnikami, zwierzającymi się z własnych problemów zdrowotnych, psychologicznych  i prawnych.

Celem pisma, jak i reprezentowanych przez nie organizacji jest w tej samej mierze zdobywanie zrozumienia i życzliwości  dla osób niepełnosprawnych, ludzi mniej doświadczonych przez los, jak i  przeciwdziałanie syndromowi getta niepełnosprawnych, tzn. wyzwalanie u nich woli uczestnictwa w życiu. Należy w tym miejscu podkreślić wagę podnoszonych przez „Razem z Tobą” problemów współczesnego życia społeczno-kulturalnego i cywilizacyjnego, a nawet politycznego. W szczególności zaś poczucia więzi z tą małą Ojczyzną , jaką region elbląski stanowi, z jego środowiskiem miejskim, zabytkami i ludźmi. Służą temu m.in. obrazy miasta niekoniecznie widziane z perspektywy osób niepełnosprawnych i narzekających z powodu barier architektonicznych (a takie obrazy w szczególności bym zalecał) i odzywające się w niektórych numerach odgłosy na temat np. środowiskowych ludzi kultury ( pisano np. o tkaninie D. Hulanickiej, malarstwie  Z. Prończyka czy R. Tomczyka, twórczości i animatorstwie kulturalnym M. Dziewałtowicza albo pisarstwie Jadwigi Łady). Jako redaktor „Tygla” szczerze zazdroszczę pismu, że wcześniej niż na nasze łamy trafił tu literat z Nowego Dworu Kazimierz Sowirko, z którym kontakt nawiązałem dopiero za pośrednictwem ZLP w Gdańsku w końcówce 2005 r.

Dla wielu zaszczytnych społecznych funkcji, które pismo pełni i to od blisko już 10 lat, traktuję je jako bardzo ważny czynnik kulturotwórczy w środowisku elbląskim, nade wszystko zaś humanitarno-społeczny, tzn. przyczyniający się do kształtowania społeczeństwa obywatelskiego, wolnego od barier i kompleksów i w ogóle bardziej ludzkiego. Z uwagi na wierność Redakcji miesięcznika przyjętym na siebie zobowiązaniom, składam w imieniu „Tygla” serdeczne gratulacje pani redaktor Elżbiecie Szczesiul-Cieślak (w pełni świadom jestem sprawności jej pióra publicystyczno-literackiego), jak i oddanym ideom pisma, jej współpracownikom.  Ryszard Tomczyk Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 811

Print Friendly, PDF & Email