Przedstawiciele Ogólnopolskiego Konwentu Sprawnie Dla Niesprawnych, skupiającego ponad 30 organizacji pozarządowych, skierowali apel do Prezesa Zarządu PFRON o kontynuację programów „PEGAZ 2003” i „Komputer dla Homera”, wspierających aktywość osób niepełnosprawnych, poprzez likwidację barier transportowych i w komunikowaniu się. Proponują także wprowadzenie istotnych zmian w programie „Pegaz”, wspierającym osoby niepełnosprawne ruchowo.
Komisja Ogólnopolskiego Konwenty Sprawnie dla Niesprawnych zakłada, że realizacja przedstawionych postulatów podniesie skuteczność Programu Pegaz i efektywność wykorzystania środków PFRON przeznaczonych na ten cel. – Wszelkie przedstawione tu przesłanki opierają się na praktyce działania organizacji skupionych w Konwencie – mówi sekretarz Komisji Marek Plura, ze Śląskiego Stowarzyszenia „Akcent”. Dlatego deklarujemy pełną gotowość do systemowego dzielenia się tym doświadczeniem oraz do dalszej, szczegółowej współpracy przy tworzeniu Programów PFRON – zapewnia.
Programy „Pegaz” i „Homer” prowadzone przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, obejmują dofinansowania do zakupu sprzętu ułatwiającego życie osobom niepełnosprawnym ruchowo oraz niewidomym i słabowidzącym. Przez wiele lat, tysiące osób w skali kraju, mogły zaopatrzyć się w wózki inwalidzkie, oprzyrządowane samochody, komputery, skanery, syntezatory mowy, powiększalniki, monitory i notatniki brajlowskie i wiele innych urządzeń, dzięki którym, pomimo znacznej niepełnosprawności, mogą pracować, uczyć się i czy utrzymywać kontakty z otoczeniem. Programy na przestrzeni lat zmieniały się, nie zawsze na korzyść zainteresowanych. Np., zrezygnowano z udzielania pożyczek „ruchowcom” na zakup samochodów argumentując, że … pieniędzy nie wystarczy dla wszystkich.
W oparciu o wieloletnie doświadczenie, Konwent Sprawnie Dla Niesprawnych wypracował wnioski i propozycje dotyczące programu. Zgadzając się co do dotychczasowych jego zasad, postuluje się uwzględnienie kilku istotnych zmian:
W obszarze A – pomoc finansowa przy zakupie samochodu i przystosowaniu go do potrzeb osoby niepełnosprawnej
Proponuje się w szczególności udzielanie pożyczki na zakup samochodu i dostosowanie go do potrzeb osoby niepełnosprawnej ruchowo, na dogodnych warunkach. Pożyczka na zakup wózka inwalidzkiego do jazdy aktywnej lub innego specjalistycznego wózka inwalidzkiego, zdaniem wnioskodawców, byłaby dobrym rozwiązaniem dla osoby niepełnosprawnej ruchowo, aktywnej zawodowo, edukacyjnie, uprawiającej sporty lub aktywnej społecznie.
Tu warto dodać, że wózki do jazdy aktywnej i inne specjalistyczne wózki w pewnym zakresie sprzętowym, posiadają dofinansowanie z NFZ wsparte dofinansowaniem ze środków PFRON będących w dyspozycji PCPRów. Jednak środki te łącznie, nie pozwalają ma nabycie sprzętu o odpowiedniej ergonomii.
Obszar B – dofinansowanie zakupu sprzętu komputerowego
Konwent postuluje likwidację obszaru B w jego obecnej formie, z pozostawieniem jedynie dofinansowania specjalistycznych urządzeń peryferyjnych, umożliwiających korzystanie z komputera szczególnie osobom niesprawnym manualnie oraz niewidomym. Propozycja ta obejmuje przejęcie części zadań realizowanych obecnie przez program „Komputer dla Homera” i realizację ich na zasadach programu „Pegaz”.
Ponadto zasadne wydaje się, dofinansowanie pokrycia kosztów założenia łącza internetowego u osób niepełnosprawnych zamieszkałych w miejscowościach wiejskich, w których nie ma stacjonarnej sieci telefonicznej lub internetowej.
Obszar C – dofinansowanie zakupu wózka o napędzie elektrycznym
Praktycy widzą potrzebę możliwości wcześniejszego ubiegania się o kolejne dofinansowanie zakupu wózka – po 3 latach – dla osób, które są zmuszone do intensywnego z niego korzystania, ze względu na swoją dużą aktywność.
Obecnie, z wcześniejszego dofinansowania można było skorzystać jedynie w przypadku kradzieży lub zniszczenia sprzętu. Wprowadzenie wnioskowanej zmiany oznaczałoby w zasadzie tylko poszerzającą interpretację obecnego zapisu o zniszczeniu wózka. Pod tym zwrotem należałoby rozumieć także techniczne zniszczenie w wyniku prawidłowej, ale intensywnej eksploatacji. Trzeba mieć świadomość, że osoby poruszające się wyłącznie na wózku, a zwłaszcza osoby pracujące, uczące się, prowadzące gospodarstwo rodzinne, są zmuszone do niemal nieprzerwanej eksploatacji tego sprzętu przez 16 godzin na dobę.
Ważna pomocą byłoby także poszerzenie zakresu „obszaru C”, o możliwość pokrycia kosztów napraw wózka do 30% wartości jego zakupu, na przestrzeni całego okresu eksploatacji. Tu pojawia się również postulat edukacji użytkownika wózka w zakresie optymalnej eksploatacji tego sprzętu, a nawet obowiązku prowadzenia książeczki użytkowania.
Pojawia się także, kontrowersyjny naszym zdaniem postulat, aby we wniosku o dofinansowanie znalazła się informacja – oświadczenie o braku lub istnieniu barier architektonicznych w otoczeniu wnioskodawcy powodujących ograniczenie możliwości wykorzystania wózka.
Postulaty różne
Podpisywanie korespondencyjnie
Wprowadzenie standardu korespondencyjnego podpisywania umowy o dotacji do wózka przez wnioskodawcę, jak zauważono, uwolni tysiące osób niepełnosprawnych ruchowo od niezwykle uciążliwych wypraw do wojewódzkich siedzib Oddziałów PFRON.
Rozwiązanie to uwolniłoby także środowisko osób niepełnosprawnych od żenującego „polowania na klienta”, pod siedzibami Oddziałów PFRON, gdzie osoby małodoświadczone i niemające rozeznania w ofercie wózków, są nachalnie namawiane (wręcz ciągnięte za rękaw) do okazyjnego, a rzadko kiedy właściwego, zakupu.
Finansowanie „dobrych praktyk”
Programu PEGAZ powinien wspierać dobre praktyki w użytkowaniu i w zaopatrzeniu w specjalistyczny sprzęt oraz profilaktykę jego pełnego i prawidłowego wykorzystania, a w szczególności: organizację otwartych wystaw sprzętu specjalistycznego, promocję właściwego i efektywnego użytkowania, publikowanie materiałów na temat właściwej eksploatacji oraz podstawowej informacji o prawach konsumenta – nabywcy. PFRONowskie środki powinny także wspierać przedsięwzięcia naukowe pozwalające na określenie dynamiki zjawiska zapotrzebowania na różnego rodzaju sprzęt wspierający aktywność osób niepełnosprawnych, jak i pozwalających na kształtowanie najskuteczniejszego systemu dystrybucji i dotacji tego rodzaju zaopatrzenia. Powinny też służyć organizacji przedsięwzięć wspierających budowę zaplecza technicznego dla sprzętu wspierającego w Polsce (tj. sieci serwisowe, produkcja lub montaż, rodzima myśl techniczna).
Docenić członków społecznych komisji
Nieodpłatne uczestnictwo w posiedzeniach pociąga za sobą koszty ponoszone osobiście przez członków tychże komisji, którymi w zdecydowanej większości są osoby niezamożne, niepełnosprawne, delegaci organizacji pozarządowych. Muszą oni często przeznaczać na udzielanie się w komisjach znaczną cześć swojego urlopu, czy wolnego czasu; muszą wyżywić się, jeśli są w oddali od rodzimej miejscowości a także pokryć koszty dojazdu. To sprawia, iż znalezienie osób gotowych do uczestnictwa w komisjach jest coraz trudniejsze. Coraz wyraźniej dominują w nich także osoby zamieszkujące w miastach wojewódzkich, w których delegujące je organizacje mają swoje siedziby. Z ubolewaniem należy podnieść także fakt, iż coraz rzadziej spotyka się formy choćby symbolicznego podziękowania członkom komisji za ich ciężką, fachową i rzetelną pracę (nierzadko przez wiele lat z rzędu), choćby w formie pisma z podziękowaniem, tak ze strony Władz Funduszu, jak i dyrektorów jego struktur regionalnych. Należy więc koszty wycenić, a trud – docenić.
źródło: Komisja Ogólnopolskiego Konwentu Sprawnie Dla Niesprawnych ESzC Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 1251
