„Otwarte drzwi” dla osób z niepełnosprawnością

„Otwarte drzwi” dla osób z niepełnosprawnością
Fot. nadesłane

Koniec roku to zazwyczaj czas różnego rodzaju podsumowań, zestawień i konkursów. Chciałbym opowiedzieć o jednym z nich, bowiem zasługuje on moim zdaniem na szczególną uwagę.

Mowa o ogólnopolskim konkursie „Otwarte Drzwi”. Jest on organizowany od 16 lat przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Stworzony został z myślą o osobach z niepełnosprawnością. Każdego roku nagradzane są w nim najlepsze prace magisterskie i doktorskie dotyczące tematyki niepełnosprawności. Nagrody przyznawane są w następujących kategoriach: rehabilitacja społeczna, rehabilitacja zawodowa i rozwiązania technologiczne służące osobom niepełnosprawnym, a także rehabilitacja medyczna mająca wpływ na lepsze funkcjonowanie osób niepełnosprawnych w życiu społecznym i  zawodowym. Prace oceniane są przez niezależną komisję złożoną z pracowników naukowych oraz ekspertów zajmujących się problematyką niepełnosprawności. Przewodniczącą komisji jest prof. Anna Wilmowska-Pietruszyńska z Wyższej Szkoły Rehabilitacji w Warszawie.

Zajęcie II miejsca w konkursie to dla mnie bardzo duże wyróżnienie i niezwykle miła niespodzianka. Na co dzień pracuję jako pedagog specjalny w X Liceum Ogólnokształcącym z  Oddziałami Integracyjnymi im. Stanisława Konarskiego w Radomiu. Jest to jedno z  niewielu tego typu liceów na Mazowszu. Wspieram nie tylko uczniów z niepełnosprawnością, ale również tych pełnosprawnych. Działam też w radomskim Stowarzyszeniu Nowe Perspektywy wspierającym rodziny, dzieci i  młodzież w rozwiązywaniu różnego rodzaju problemów. Piszę również artykuły poświęcone tematyce psychologiczno-pedagogicznej.

Po obronie mojego doktoratu w czerwcu 2019 r. postanowiłem wziąć udział w  konkursie „Otwarte Drzwi”. Temat mojej pracy uwarunkowany był wieloczynnikowo. Wynikał z moich obserwacji, doświadczeń osobistych, zawodowych oraz poszukiwań naukowych. Zauważyłem, że wielu autorów skupiało się na samotności albo w aspekcie ogólnym, albo wśród innych grup społecznych, np. wśród seniorów, dzieci czy młodzieży. Brakowało mi opracowań dotyczących konkretnej grupy osób z niepełnosprawnością ruchową. W pedagogice specjalnej było mało publikacji na ten temat. Zazwyczaj pisano jednocześnie o poczuciu samotności wśród wszystkich osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności.

Postanowiłem przeprowadzić badania kwestionariuszowe wśród stu dorosłych osób z  niepełnosprawnością ruchową, a także indywidualne wywiady z dwudziestoma wybranymi osobami. Chciałem dowiedzieć się, co jest przyczyną poczucia samotności wśród nich. Okazało się, że uwarunkowań jest wiele. Najczęściej była to zaniżona samoocena (u 20 osób), problemy w nawiązywaniu kontaktów (19 osób) i lęk o przyszłość (17 osób). Tylko trzy osoby przyznały, że ich własna niepełnosprawność jest przyczyną samotności. Wszyscy badani wykazywali dużą otwartość i chęć nawiązywania relacji interpersonalnych. Twierdzili, że z samotnością można sobie poradzić, ale potrzebują oni wsparcia ze strony innych osób, na przykład w przemieszczaniu się. Dzięki temu będą mieli szansę podejmować więcej kontaktów społecznych na żywo. Myślę, że moje badania potwierdziły tezę, że osobom z  niepełnosprawnością ruchową brakuje osobistych spotkań z drugim człowiekiem. W epoce Internetu i mediów społecznościowych porozumiewanie się na odległość nie stanowi żadnego problemu. Jednak osoby biorące udział w badaniach chciałyby zamienić kontakty internetowe na bezpośrednie. Wcale przed nimi nie uciekają i nie izolują się. Potrzebują jedynie pomocy w ich inicjowaniu i podtrzymywaniu.

Znalazłem się w gronie wspaniałych i utalentowanych laureatów konkursu „Otwarte drzwi”. Moja praca doktorska oraz działalność zawodowo-naukowa zostały docenione. Dziękuję wszystkim, którzy trzymali za mnie kciuki i przyczynili się do powstania tej pracy. Jednocześnie zachęcam wszystkich do wzięcia udziału w konkursie w przyszłym roku. Jest to doskonała inicjatywa ukazująca i wspierająca zainteresowania i talenty naukowe osób z niepełnosprawnością.

 W 2019 roku w kategorii prac magisterskich z zakresu rehabilitacji społecznej I  miejsce zajęła Katarzyna Frączek – autorka pracy pt. „Zasoby oraz poczucie piętna i  dyskryminacji u osób chorujących psychicznie korzystających ze środowiskowych metod wsparcia”. II miejsce przyznano Iwonie Nowakowskiej za pracę pt. „Postawy młodzieży licealnej wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną – znaczenie udziału w warsztatach antydyskryminacyjnych”. III miejsce otrzymała Katarzyna Buluk, która napisała pracę pt. „Rozpoznawanie ekspresji emocjonalnej twarzy – badania porównawcze u osób głuchych i  niesłyszących”.Wśród prac magisterskich z zakresu rehabilitacji zawodowej oraz rozwiązań technologicznych służących osobom niepełnosprawnym I miejsce zajęła Nadzeya Avizhych za pracę pt. „Adaptacja geograficzna atlasu Białorusi dla osób słabowidzących i niewidomych”. Na II miejscu znalazła się Małgorzata Borkowska i jej praca pt. „Możliwości rozwoju zawodowego osób z niepełnosprawnością wzroku”. III miejsce należało do Małgorzaty Marii Kasper, autorki pracy pt. „Centrum Integracji Społecznej w Kłodzie w swojej funkcji edukacyjno-orientacyjnej wobec osób niepełnosprawnych”.Najlepszą pracą magisterską z zakresu rehabilitacji medycznej zostało opracowanie autorstwa Aleksandry Bawolskiej-Piszczatowskiej pt. „Rodzice dziecka zagrożonego niepełnosprawnością – (nie)obecność wsparcia”. II miejsce zajęła Maria Astriab z pracą pt. „Wpływ ilości warstw wzmacniających laminatów na właściwości mechanicznie lei protezowych”. III miejsca w tej kategorii nie przyznano.
Nagrodzono również najlepsze prace doktorskie. I miejsce zajął Kamil Piotrowiak z  pracą pt. „Świat po omacku. Społeczne i kulturowe ramy relacji, praktyk i odczuć osób niewidomych”. II miejsce zajęła moja dysertacja doktorska zatytułowana „Samotność osób dorosłych z niepełnosprawnością ruchową – konteksty indywidualne i społeczne”. Przyznano także wyróżnienie dla Natalii Wołoszyn, która napisała pracę pt. „Ocena wpływu dwóch różnych 12-tygodniowych programów ćwiczeń fizycznych na sprawność funkcjonalną i jakość życia osób starszych, poruszających się za pomocą wózka inwalidzkiego, mieszkających w  domach pomocy społecznej”. 
Print Friendly, PDF & Email