Kawalerowie Maltańscy z pomocą dla niepełnosprawnych

Kawalerowie Maltańscy z pomocą dla niepełnosprawnych
Fot. Adminstrator

Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników św. Jana Jerozolimskiego z Rodos i z Malty zwany też Zakonem Kawalerów Maltańskich, zwyczajowo nazywany jest w Polsce Szpitalnikami lub Joannitami. Wywodzi się z zakonów rycerskich powstałych na fali XII-wiecznych krucjat i uważany jest za najstarszą na świecie organizację humanitarną. Na przestrzeni wieków Kawalerowie Maltańscy odegrali znaczącą rolę w historii Europy, organizując i prowadząc pierwsze na kontynencie szpitale i przytułki, niosąc pomoc ofiarom klęsk żywiołowych i wojennych, co było szczególnie widoczne podczas obu wojen światowych i innych konfliktów zbrojnych. W XX wieku nastąpił dynamiczny rozwój działalności szpitalniczej, dobroczynnej i religijnej rycerzy św. Jana.

Obecnie Zakon Kawalerów Maltańskich uznawany jest przez szereg państw za podmiot prawa międzynarodowego, a utrzymując stosunki dyplomatyczne, bierze on aktywny udział w konferencjach międzynarodowych organizowanych przez ONZ, UNESCO czy UNICEF.

Z historii

Początki Zakonu sięgają charytatywnego bractwa w Jerozolimie, zawiązanego w pobliżu Grobu Świętego Jana Chrzciciela, gdzie zbudowano opactwo Św. Marii Łacińskiej, a w nim hospicjum dla przybywających z Europy pielgrzymów.

W czasie pierwszej krucjaty (1096-1099) szpital okazał się bardzo potrzebnym miejscem, a istniejące przy nim bractwo przekształciło się w kierujący się regułą św. Augustyna zakon rycerski, który już w 1113 roku został oficjalnie uznany przez papieża Paschalisa II. W odróżnieniu od Krzyżaków, zakon joannitów miał od początku charakter międzynarodowy i przyjmowano do niego wszystkich szlachetnie urodzonych rycerzy katolickich bez względu na ich narodowość.

Zgodnie z regułą zatwierdzoną przez papieża zakon spełniał dwie podstawowe funkcje: prowadził zbrojną obronę chrześcijan wobec muzułmanów oraz niósł pomoc chorym, rannym i pielgrzymom przybywającym do Ziemi Świętej. Bracia zakonni ślubowali czystość, ubóstwo i posłuszeństwo, a także opiekę nad chorymi (tzw. przyrzeczenie szpitalnictwa). Godłem zakonu stał się ośmiokończasty krzyż, który zatwierdzony został przez papieża Sykstusa V w 1589 roku.

Jego cztery ramiona symbolizują cztery cnoty: wierność, honor, wstrzemięźliwość i przezorność. Biała barwa symbolizuje cnotę czystości, osiem krańców przedstawia symbolicznie Osiem Błogosławieństw, jakie Jezus Chrystus przekazał w Kazaniu na Górze (Mt 5, 3-12) oraz osiem cnót rycerskich. Kierując się tymi ostatnimi, kawaler maltański powinien: żyć w prawdzie, mieć wiarę, żałować za grzechy, dawać dowody pokory, miłować sprawiedliwość, być miłosiernym, być szczerym i wielkodusznym oraz znosić prześladowania.

Po upadku Królestwa Jerozolimskiego w 1291 roku, zakon przeniósł się razem z templariuszami na Cypr. Po zawieszeniu zakonu templariuszy w 1312 roku papież Klemens V przekazał część ich dóbr właśnie joannitom. W 1530 roku cesarz Karol V pozwolił Kawalerom osiedlić się na Malcie, gdzie wybudowali oni port, szpital i warownię. Wtedy też przyjęli używaną do dziś nazwę Kawalerów Maltańskich.

Zakon utworzył na Malcie świetnie zorganizowane państwo zakonne, które przetrwało do roku 1798, kiedy to flota Napoleona kierująca się do Egiptu zajęła wyspę, przekształcając ją w zamorską prowincję Francji. Plądrując wyspę wojska francuskie nie cofnęły się nawet przed splądrowaniem kościołów, a kosztowności należące do zakonu wywiezione zostały z wyspy na statku „L’Orient”, który w czasie bitwy pod Abukirem został zatopiony wraz z całym ładunkiem.

Czasy współczesne

Po upadku Napoleona Zakon odzyskał część swoich dóbr, jednak trudności finansowe zmusiły Kawalerów Maltańskich do przeniesienia swojej siedziby do Rzymu. Działalność szpitalnicza i dobroczynna Kawalerów Maltańskich prowadzona jest obecnie w ponad 120 krajach i trwa nieprzerwanie już od przeszło 900 lat zgodnie z dewizą Tuitio Fidei et Obsequium Pauperum (z łac. Obrona Wiary i Służba Ubogim).

W Polsce reaktywacja działalności Kawalerów Maltańskich, którzy za sprawą księcia Henryka Sandomierskiego przybyli do Małopolski już przed rokiem 1166, nastąpiła dopiero  w 1992 roku. Obecnie ośrodki pomocy maltańskiej z powodzeniem funkcjonują w Warszawie, Poznaniu, Radomiu i Katowicach, gdzie prowadzone są domy opieki, przychodnia onkologiczna, szpital dla chorych w stanach terminalnych, warsztaty terapii zajęciowej a nawet Stacja Ratownictwa.

Na terenie województwa warmińsko – mazurskiego wsparcia osobom niepełnosprawnym oraz ich rodzinom udzielają ośrodki maltańskie w Klebarku Wielkim oraz Olsztynie. Osoby zainteresowane uzyskaniem pomocy oraz szczegółowych informacji o ośrodkach maltańskich odsyłam na stronę www.pomocmaltanska.pl.

Maltańska pomoc na trudne czasy

W samym centrum Olsztyna, tuż obok jednego z najpiękniejszych jego zabytków, Kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, w zacisznych i gościnnych murach Konwiktu Księży Warmińskich prowadzi swoją działalność Ośrodek Pomocy Maltańskiej.

Głównym celem Ośrodka jest jak najlepsze zaspokojenie potrzeb osób cierpiących i niepełnosprawnych oraz ich rodzin. W tym celu Ośrodek uczestniczy  w wielu projektach finansowanych przez Europejski Fundusz Społeczny oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

W ich ramach realizowana jest szeroka gama warsztatów i szkoleń. Należą do nich między innymi: warsztaty komputerowe obejmujące podstawy obsługi komputera (Word, Excel) oraz elementy grafiki komputerowej, warsztaty aktywnego poszukiwania pracy, zajęcia z przedsiębiorczości i zarządzania, zajęcia psychoedukacyjne dla osób niepełnosprawnych, spotkania i wyjazdy integracyjne, grupy wsparcia, warsztaty rękodzieła artystycznego, a nawet nauka technik makijażu.

Podopieczni ośrodka mogą w nim uzyskać pomoc w odnalezieniu się na rynku pracy m.in. przez organizację i finansowanie staży zawodowych, pomoc w zakupie sprzętów rehabilitacyjnych oraz realizację szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe.

W ośrodku można bezpłatnie skorzystać z porady psychologa, doradcy zawodowego i prawnika. Ośrodek maltański współpracuje z Olsztyńskim Klubem Wolontariusza, Centrum Wolontariatu „Spinacz”, Warsztatami Terapii Zajęciowej, Caritas Archidiecezji Warmińskiej, Dziennymi Domami Pomocy dla Osób Niepełnosprawnych oraz Stowarzyszeniem Rodziców Dzieci Niepełnosprawnych.

W bieżącym roku ośrodek realizuje projekt „Wsparcie osób niepełnosprawnych ruchowo na rynku pracy”, który skierowany jest do osób niepełnosprawnych ruchowo w stopniu znacznym, między 16 a 65 rokiem życia. W ramach projektu oferowane są: szkolenia podnoszące kwalifikacje, staże zawodowe, pomoc w znalezieniu zatrudnienia, wsparcie w kontynuacji nauki, konsultacje specjalistyczne, zakup sprzętu ułatwiającego pracę lub naukę, wsparcie asystentów osoby niepełnosprawnej oraz refundacja kosztów dojazdu na warsztaty i szkolenia.

Wszystkie osoby zainteresowane udziałem w projekcie mogą skontaktować się z Ośrodkiem, który mieści się w Olsztynie przy ul. Kopernika 47.
Tel. 0789 534-07-32, e-mail: osrodek.olsztyn@pomocmaltanska.pl
  Marta Kowalczyk Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 3764

Print Friendly, PDF & Email