Dbałość o potrzeby osób starszych oraz osób z niepełnosprawnościami jest istotna – szczególnie w czasach pandemii, gdy pomoc jest nieoceniona. O tym, jakiego wsparcia trzeba w tym trudnym czasie, opowiada Monika Kowalska-Kastrau, Pełnomocnik Burmistrza ds. Osób Starszych i Niepełnosprawnych w Iławie.
W marcu tego roku burmistrz Dawid Kopaczewski postanowił o utworzeniu nowego stanowiska w Urzędzie Miasta, którego zadania koncertować się będą wokół osób starszych i niepełnosprawnych. Jakie są to zadania?
W wielkim skrócie mogę powiedzieć, że moja rola polega na wsłuchaniu się w potrzeby osób starszych i z niepełnosprawnościami. Do tej pory brakowało w strukturach miejskich osoby, do której takie potrzeby mogłyby być zgłaszane bezpośrednio. Seniorzy często gubili się w urzędowych procedurach, pukali od drzwi do drzwi. Jestem tu między innymi po to, aby ułatwić im rozeznanie się w swoich prawach, ale nie tylko.
Ogólnie rzecz ujmując, wszystkie moje zadania koncertują się wokół szeroko pojętej pomocy dla tej grupy mieszkańców i mają poprawić ich komfort życia. Do takich zadań należą np. organizacja programów rehabilitacyjnych i integracyjnych, współpraca z Radą Seniora i Klubem Seniora oraz organizacjami pozarządowymi lub po prostu pomoc w przepisaniu wniosku na komputerze.
Ściśle współpracuję też z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w zakresie rozwiązywania spraw problemowych, składania projektów i wniosków o wsparcie. Dużą część mojej pracy stanowi wsparcie organizacji pozarządowych w zakresie przygotowania wniosków do budżetu.
Jak ocenia Pani obecną sytuację w Iławie osób starszych i niepełnosprawnych?
Iława jest miastem bardzo przyjaznym mieszkańcom a seniorom i osobom z niepełnosprawnościami szczególnie. Z moich obserwacji wynika, że z roku na rok władze miasta wyznaczają nowe cele i podnoszona jest poprzeczka związana z pomocą i wsparciem na rzecz drugiego człowieka.
Najnowszym przedsięwzięciem podjętym dla seniorów jest Iławski Klub Seniora, który we wrześniu tego roku rozpoczął swoją działalność. Jako opiekun Klubu mogę z pełną odpowiedzialnością stwierdzić, że osoby starsze mają stworzone w Klubie świetne warunki do spędzania wolnego czasu. W Centrum Aktywności Lokalnej gdzie znajduje się ich siedziba, seniorzy mają do dyspozycji sale do rekreacji, dostęp do profesjonalnie wyposażonej kuchni dostosowanej do potrzeb osób z niepełno- sprawnościami i sal rehabilitacyjnych. Mogą także skorzystać np. z gry w bilard, cymbergaja, sprzętu multimedialnego do organizacji zajęć, foteli masujących i wielu innych form aktywności.
Czyli teraz miasto jest przygotowane do pracy z seniorami i osobami z niepełnosprawnościami?
Wsparcie istniało od dawna, teraz jednak sytuacja zdecydowanie się poprawiła, zwłaszcza jeśli chodzi o dostęp do informacji. Praktycznie w każdej jednostce miejskiej w Iławie są jakieś ulgi, udogodnienie lub zajęcia dla tych osób. Nie zapominajmy także, że każdego roku miasto poprzez konkursy dotuje różne organizacje pozarządowe. W 2020 roku na przykład wydano tylko na organizacje zajmujące się pracą ze starszymi i niepełnosprawnymi aż 40 000 zł. To niemała kwota, a do tego różnego rodzaju wydarzenia lub zajęcia w bibliotece, centrum kultury czy na basenie powodują, że ta oferta była i jest naprawdę bogata.
Czego dotyczą najczęściej zgłaszane do Pani problemy?
Osoby, które do mnie docierają potrzebują przede wszystkim być wysłuchane, potrzebują rady. Często więc moje zadanie polega na wcieleniu się w rolę przyjaciela, a czasem nawet psychologa. Z kolei w sprawach przyziemnych seniorzy najczęściej potrzebują pomocy w ogarnięciu wszystkich urzędowych zawiłości, tj. pisaniu pism urzędowych przeróżnego typu, czy to jakiegoś wniosku, czy wypełnieniu formularza. Potrzeby są naprawdę przeróżne. Ostatnio na przykład pomagałam kilku osobom w założeniu Internetowego Konta Pacjenta i uregulowaniu opłat za mieszkanie.
Jakie trzeba Pani zdaniem posiadać cechy w tej pracy?
Niezbędna jest otwartość i pozytywne podejście do życia. Nie ukrywam też, że trzeba mieć w sobie spore pokłady cierpliwości. Poza ty myślę, że liczą się życzliwość względem drugiego człowieka i spora doza empatii. Predyspozycje do takiej pracy są szczególnie ważne, jednak dla mnie osobiście satysfakcja z możliwości pomocy i wdzięczność w oczach drugiego człowieka to największa nagroda za cały wysiłek.
Dziękuję za rozmowy i życzę niegasnącej satysfakcji z nowej pracy!
Paulina Draszanowska / UM Iława
