Co zrobić, żeby wszyscy byli niezadowoleni?

Co zrobić, żeby wszyscy byli niezadowoleni?
Fot. Adminstrator

Nieprawda, że to bardzo proste, że wystarczy sięgnąć ludziom do kieszeni a każdy na swój sposób będzie czuł się poszkodowany, dotknięty, zawiedziony, rozgoryczony, sfrustrowany, zły lub co najmniej niezadowolony. Może gdzie indziej tak jest, ale nie w Polsce. Światowe media obserwujące sytuację w Polsce, odnotowały ewenement w skali globu: po tym, jak rząd ogłosił podniesienie podatków, wzrosło poparcie rodaków dla rządzącej partii. Polskie media w zasadzie nic na ten temat szczególnego nie miały do powiedzenia. Podobnych przykładów jest więcej i niektórzy to zjawisko zaczęli już nazywać syndromem sztokholmskim*.  Niesłusznie.

Projekt nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnoprawnych z dnia 27 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92, z późn. zm.) pokazał, że ludzie są normalni, to znaczy niezadowoleni, jak im się zabiera, i że starają się przeciągnąć przykrótką kołdrę, każdy na swoją stronę.

Jak czytamy w uzasadnieniu poselskiego projektu nowelizacji ustawy, celem proponowanej regulacji jest zapewnienie środków publicznych na realizację zadań przewidzianych w ustawie o rehabilitacji na poziomie realnego zapotrzebowania z uwzględnieniem wszystkich obszarów wsparcia osób niepełnosprawnych, utrzymanie osobowości prawnej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób niepełnosprawnych (PFRON) po 1 stycznia 2012 r. oraz wprowadzenie rozwiązań, które mają na celu doregulowanie kwestii mogących budzić wątpliwości interpretacyjne.

W ramach zaproponowanych zmian planuje się m.in.: zmiany wysokości kwot dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych;  utrzymanie podwyższonej kwoty dofinansowania w przypadku zatrudniania osób ze schorzeniami szczególnie utrudniającymi wejście na rynek pracy (art. 26a ust. 2); zaprzestanie finansowania pracowników z uprawnieniami emerytalnymi posiadających umiarkowany i lekki stopień niepełnosprawności; doprecyzowania wysokości dofinansowania w przypadku zatrudniania tej samej osoby niepełnosprawnej u więcej niż jednego pracodawcy; utrzymanie zróżnicowania wysokości pomocy w formie dofinansowania w zależności od typu pracodawcy.

Obecnie projekt, po pierwszym czytaniu w Sejmie, trafił do sejmowej komisji polityki społecznej i rodziny, gdzie w celu przyspieszenia prac nad nowelizacją powołano nadzwyczajną siedmioosobową podkomisję pod przewodnictwem posła Marka Plury (PO), jednego z trzech niepełnosprawnych parlamentarzystów.

Ustawa ma być uchwalona jeszcze w tym roku i zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2011 r. A zamiany szykują się istotne – zmniejszenie lub zaprzestanie niektórych dofinansowań dla pracodawców na wynagrodzenia niepełnosprawnych pracowników oraz pozbawienie przedsiębiorstw o statusie zakładów pracy chronionej, niektórych ulg z tego tytułu.

Jak utrzymuje strona rządowa, zmiany są niezbędne, ponieważ Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych traci płynność finansową w związku cą się sytuacją na rynku pracy osób niepełnosprawnych. z dynamicznie zmieniają

Organizacje pozarządowe niepełnosprawnych i organizacje pracodawców nie bez powodu uważają, że na sytuację Funduszu wpływa także niedostateczna pomoc państwa. Organizacje działające w obszarach pożytku publicznego obawiają się, że w przyszłym roku, środki na rehabilitację społeczną, zarówno dla organizacji, jak i dla samorządów, kolejny raz zostaną zmniejszone a istotne potrzeby niepełnosprawnych pozostaną niezaspokojone. Pracodawcy obawiają się krachu zakładów pracy chronionej i zwolnień niepełnosprawnych pracowników. Wszyscy organizują spotkania, sejmiki, konsultacje społeczne, piszą listy do władz i lobbują. Pracodawcy chcą zachować status quo a organizacje przedstawicielskie niepełnosprawnych, wobec nieuniknionego – uratować co się da.
O ile organizacje są skłonne przychylić się do znacznego zmniejszenia dofinansowań dla osób z lekkim stopniem niepełnosprawności, to pracodawcy woleliby z kolei zabrać przywileje niepełnosprawnym, tzn. dodatkowy urlop i krótszy o godzinę czas pracy w przypadku pracowników z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Lobby pracodawców jest silne ale z drugiej strony wybory za pasem, więc trudno przewidzieć na która stronę przechyli się szala.

Zaś przewodniczący nadzwyczajnej podkomisji, Marek Plura, pisze na swojej stronie internetowej: „Ten system (obowiązujący sposób finansowania aktywizacji zawodowej niepełnosprawnych przez PFRON – red.) od początku zaprogramowany był na samozagładę, tyle, że nikt nie brał na serio możliwości osiągnięcia sukcesu, jaki teraz nadszedł. Zapewne z tego powodu obok rzetelnych przedsiębiorców powstały też firmy nierynkowe, które istnieją tylko dzięki dotacjom z PFRON. Ich czas się kończy, ale rewolucji nie będzie.”

Po takiej wypowiedzi nie dziwi, że nikt nic nie wie i nikt nikomu nie wierzy a jeden na drugiego patrzy wilkiem.
*Syndrom sztokholmski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Syndrom sztokholmski – stan psychiczny, który pojawia się u ofiar porwania lub u zakładników, wyrażający się odczuwaniem sympatii i solidarności z osobami je przetrzymującymi. Może osiągnąć taki stopień, że osoby więzione pomagają swoim prześladowcom w osiągnięciu ich celów lub w ucieczce przed policją.

Syndrom ten jest skutkiem psychologicznych reakcji na silny stres oraz rezultatem podejmowanych przez porwanych prób zwrócenia się do prześladowców i wywołania u nich współczucia.

Idealizacja (mechanizm obronny)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Idealizacja to mechanizm obronny składający się z dwóch etapów: rozszczepienie obiektu idealizacji na dwie części dobrą i złą oraz zaprzeczenie istnienia złej części i wyolbrzymienie dobrej (niedostrzeganie wad, tylko zalety).

W wielu sytuacjach może powstać sprzeczność, gdy została zinternalizowana pewna prawda (np. zostaliśmy nauczeni szacunku do starszych), ale my postrzegamy sytuację inaczej, nie zgadzamy się z tą narzuconą prawdą bo uważamy ją za coś niegodnego szacunku.

Zdjęcie pochodzi ze strony internetowej http://img103.imageshack.us/img103/9107/wilk1021cr9.jpg
[url]  Elżbieta Szczesiul-Cieślak Wersja archiwalna wpisu dostępna pod adresem: http://razemztoba.pl/beta/index.php?NS=srodek_new_&nrartyk= 5944

Print Friendly, PDF & Email